Otokozmik oyun, çocuğun kendi bedeniyle başlayan ve odak noktasının kendi bedeni olduğu bir oyun türüdür. Bu oyun, çocuğun kendi seslendirmeleri, hareketlerinin algılanması ve duyusal algılarını keşfetmesi ve tekrar etmesini içerir. Çocuğun kendi bedenini keşfetmesi ve algılarını deneyimlemesi açısından önemlidir.

Bilişsel oyun aşamaları genellikle Smilansky tarafından önerilen dört aşamalı bir modelle açıklanır. Bu aşamalar şunlardır: işlevsel oyun, inşa oyunu, dramatik oyun ve kurallı oyun. Bu aşamalar çocukların bilişsel ve sosyal gelişimlerindeki ilerlemeleri temsil eder.

Tek başına oyun aşaması genellikle iki ila üç yaş arasındaki çocuklarda görülen bir evredir. Bu dönemde çocuk, çevresinde başka çocuklar olup olmadığıyla ilgilenmez ve genellikle kendi başına oyunlar oynar. Bu dönemde sosyal iletişim henüz gelişmemiş olabilir ve çocuk genellikle yalnız oyunlar tercih eder.

Erik Erikson'a göre, oyun bir ego fonksiyonudur ve çocukların psikososyal gelişim evrelerinde karşılaştıkları krizleri sağlıklı bir şekilde çözebilmelerine yardımcı olur. Oyun aracılığıyla çocuklar çevrelerini keşfeder, stresle nasıl baş edeceklerini öğrenir ve sosyal becerilerini geliştirirler.

Paralel oyun, genellikle küçük çocukların oynadığı bir türdür. Bu oyun tipinde, çocuklar bir arada oynamakta ancak birbirlerinden bağımsız bir şekilde oyunlarını sürdürmektedirler. Örnek olarak, bir çocuk bir ses çıkardığında diğer çocuk hızla bu sesi taklit edebilir.

Birlikte oyun evresi genellikle 3-4 yaş arasındaki çocukları kapsar. Bu dönemde çocuklar grup halinde oynayabilir, birbirleriyle etkileşim halinde olabilir ve oyun materyalleri üzerinde işbirliği yapabilirler. Her çocuk kendi oyununa devam etse de birlikte etkileşim içinde olurlar.

Piaget'e göre, oyunun sınıflandırılmasında çocukların zihinsel gelişimine paralel olarak üç aşamada açıklanır. Bu aşamalar çocukların oyun oynama becerilerindeki ilerlemeleri ve farklılıkları ifade eder.