Oyun kavramının öğeleri incelendiğinde, genel olarak aşağıdaki unsurlar ön plana çıkar:

1. **Faaliyet**: Oyun bir faaliyettir. Oynayan kişilerin belirli bir amacı veya hedefi vardır.
2. **Çizgi**: Oyunun belirli bir çizgisi vardır. Bu çizgi boyunca gerilim, denge, salınım, zıtlık gibi unsurlar yer alabilir.
3. **Denge**: Oyunda bir denge unsuru bulunabilir. Oyunda sağlanması gereken denge, oyunun akışını etkiler.
4. **Zıtlık**: Oyunda genellikle zıtlık unsuru bulunur. Zıtlıklar, oyuna heyecan katar ve çeşitlilik oluşturur.
5. **Çeşitleme**: Oyunda çeşitlilik, değişkenlik bulunabilir. Bu durum oyuncuların ilgisini sürekli tutmaya yardımcı olur.
6. **Ekleme ve Ayrılma**: Oyunda birbirine ekleme veya ayrılma unsurları yer alabilir. Oyunun gelişimi bu unsurlar üzerinden şekillenir.
7. **Çözüm**: Oyunda genellikle bir çözüm unsuru bulunur. Oyuncuların karşılaştığı zorlukları aşarak sonuca ulaşması, oyunun en önemli öğelerindendir.

Freud'un oyun tanımına gelirsek, Freud'a göre oyun çocuğun iç güdü ve duygularını yansıttığı deneyimlerdir. Çocuk oyun aracılığıyla içsel dünyasını ifade eder ve hayal dünyasını ortaya koyar. Oyun, çocuğun duygularını ve düşüncelerini serbestçe ifade edebildiği bir alan sağlar.

Paidia ve ludus terimleri incelendiğinde, paidia Yunanca'da çocuk oyunları için kullanılırken, ludus oyun, yarışma, talih oyunları veya tiyatro gibi daha resmi oyun türlerini ifade eder.

Lazarus'un oyun tanımına göre, oyun kendiliğinden ortaya çıkan, hedefi olmayan ve mutluluk getiren bir faaliyet olarak kabul edilir. Lazarus'a göre oyunun amacı, sadece keyif almak ve mutlu olmaktır.

Son olarak, "ludus" terimi aşk ilişkilerinde de kullanılmaktadır. Ludus tarzındaki aşıklar, ilişkilere ciddiyetsiz yaklaşır, sınırsız oyunlar ve flörtlerden hoşlanır, duygusal yoğunluktan uzak dururlar ve ilişkilerini kısa süreli olarak yaşarlar. Bu yaklaşım, aşkı bir oyuna benzetme eğilimini yansıtır.