Parkinson hastalığının son evreleri genellikle dördüncü ve beşinci evre olarak tanımlanmaktadır. Dördüncü evrede hasta zor da olsa yürüyebilir ancak hareketlerinde belirgin yavaşlama görülebilir. Bu evrede hasta genellikle tek başına yaşayamaz ve günlük yaşam aktivitelerinde yardıma ihtiyaç duyabilir. Beşinci evre ise Parkinson hastalığının son evresidir ve hastalar yatağa ya da tekerlekli sandalyeye bağımlı bir şekilde yaşamak zorunda kalabilirler. Bu evrede hastalar genellikle çevreleriyle iletişim kurmakta zorlanabilir ve genel olarak bakıma ihtiyaç duyarlar. Ancak hastalığın seyri kişiden kişiye farklılık gösterebilir ve her hasta aynı evreleri geçirmeyebilir.

Parkinson hastalığının ilerleyişi genellikle yavaş ve sinsi bir şekilde gerçekleşir. Hastalık genellikle ilk belirtiler görüldükten sonra 10 yıl gibi bir süre boyunca ilerler. Ancak bu süre kişiden kişiye değişebilir ve hastalığın seyri hakkında kesin bir zaman çerçevesi vermek zordur. Parkinson hastalığı genellikle ölümcül değildir ve felce yol açmaz; ancak yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir.

Parkinson hastalığının temel nedeni, beyindeki dopamin üreten hücrelerin kaybıdır. Dopamin, vücuttaki hareketleri kontrol etmede önemli bir rol oynar. Parkinson hastalarında bu hücrelerdeki kayıp nedeniyle dopamin seviyeleri düşer ve bu da vücuttaki hareketlerin yavaşlamasına ve kontrolünün zorlaşmasına yol açar. Hastalık genellikle yavaşça ilerler ve zamanla belirtileri şiddetlenebilir.

Parkinson hastalığının başlangıcı genellikle istirahat esnasında tek el ve parmaklarda titreme ile kendini gösterir. Aynı tarafta yürüyüş sırasında kol salınımının azalması da başlangıç belirtisi olabilir. Nadiren titreme ayakta, çenede veya dilde de başlayabilir. Hareketlerde yavaşlama da Parkinson hastalığının başlangıç belirtisi olabilir. Bu belirtiler genellikle yavaşça başlar ve zamanla şiddetlenebilir.

Parkinson hastalığının keşfi, hastalığı ilk olarak tarifleyen İngiliz doktor James Parkinson'a dayanır. Parkinson hastalığı 1817 yılında James Parkinson tarafından titremeli felç olarak tanımlandığından, bu hastalık Parkinson'ın adını almıştır. Hastalık genellikle orta yaş döneminde ortaya çıkar ve beynin alt kısımlarındaki gri cevher çekirdeklerindeki bozukluklardan kaynaklanır.

"Pakistan hastalığı" ifadesi yanlış bir yazım hatası olabilir. Doğru terim "Parkinson hastalığı"dır ve yukarıda detaylı olarak açıklanmıştır.

Parkinson hastaları kriz anlarında belirli önlemler alarak semptomlarını kontrol altında tutabilirler. Parkinson hastalığının kesin bir tedavisi olmasa da belirtileri yönetmek amacıyla ilaçlar, yaşam tarzı değişiklikleri ve fizik tedavi kullanılabilir. İlaçlar genellikle dopamin seviyelerini arttırarak titremeyi azaltmaya, hareket kontrolünü iyileştirmeye ve normal yürüyüşü desteklemeye yardımcı olur. Yaşam tarzı değişiklikleri ve fizik tedavi ise hastaların günlük yaşamlarını daha rahat bir şekilde sürdürebilmelerine yardımcı olabilir.