Peygamberimizin Günlük Hayatı Ve Ibadetleri Nasıldı?

Peygamber Efendimizin (s.a.v.) günlük hayatı ve ibadetleri, Allah ile sürekli bir bağ içinde, tam bir denge ve ölçü üzerine kuruluydu. O, hayatın her anını ibadet bilinciyle yaşar; peygamberlik, devlet başkanlığı, komutanlık, eş, baba ve arkadaşlık gibi tüm rollerini bu bilinçle yerine getirirdi. Onun bir günü, dünya ile ahiret, bireysel ibadet ile toplumsal sorumluluklar arasında mükemmel bir uyum sergilerdi.

Peygamberimizin Günlük Hayatı

Peygamberimizin günü, sabah namazıyla başlar ve yatsı namazıyla son bulurdu. Zamanını üçe ayırdığı rivayet edilir: Bir kısmını ibadete, bir kısmını ailesine ve bir kısmını da insanların işlerine ayırırdı.

Günün Başlangıcı:

• Sabah Namazı ve Zikir: Gecenin son üçte birinde uyanır, misvak kullanarak dişlerini temizler, abdest alır ve teheccüd (gece) namazı kılardı. Sabah namazı vaktinde Mescid-i Nebevî'ye giderek cemaate imamlık yapardı. Namazdan sonra güneş doğuncaya kadar oturduğu yerde Allah'ı zikreder, dua eder ve etrafındaki sahabelerle sohbet ederdi. Bu sohbetlerde onlara dini bilgiler öğretir, rüyalarını yorumlar, sorularını cevaplardı.
• Aile Hayatı: Güneş doğduktan sonra evine döner, hanımlarının halini hatırını sorar, onlarla ilgilenirdi. "Sizin en hayırlınız, ailesine karşı en hayırlı olanınızdır" buyuran Peygamberimiz, bu sözünün en güzel örneğiydi. Ev işlerine yardım etmekten çekinmez, kendi söküğünü diker, ayakkabısını tamir ederdi.

Gün İçindeki Faaliyetleri:

• Toplumsal Görevler: Günün ilerleyen saatlerinde devlet başkanı ve peygamber olarak toplumsal görevlerini yerine getirirdi. Mescid-i Nebevî, onun yönetim merkeziydi. Burada halkın sorunlarını dinler, davalara bakar, adaletle hükmeder, yabancı elçileri kabul eder ve İslam'a davet faaliyetlerini yönetirdi.
• Çarşı ve Pazar Ziyaretleri: Halkın arasına karışır, çarşıyı pazarı gezer, esnafla sohbet eder, alışveriş yapardı. İnsanların halini bizzat yerinde görür, muhtaçlara ve hastalara yardım eder, çocukları sever, onlarla şakalaşırdı.
• Öğle, İkindi ve Akşam Namazları: Namaz vakitlerinde tüm işlerini bırakır ve Mescid'e giderek cemaatle namaz kılardı. Namazlar, onun gün içindeki en önemli manevi duraklarıydı.
• Sade Yaşam ve Yemek Alışkanlığı: Son derece sade bir hayat sürerdi. Lüks ve israftan kaçınırdı. Genellikle az yer, sofradan doymadan kalkardı. Yemeğe besmele ile başlar, sağ eliyle yer ve sonunda Allah'a şükrederdi. Evinde çoğu zaman arpa ekmeği ve hurmadan başka bir şey bulunmazdı.

Günün Sonu:

• Yatsı Namazı ve İstirahat: Yatsı namazını kıldırdıktan sonra önemli bir işi yoksa hemen evine çekilir ve erken yatardı. Yatsıdan sonra boş ve gereksiz konuşmaları sevmezdi.
• Yatmadan Önce: Uyumadan önce abdest alır, Muavvizeteyn (Felak ve Nas) sureleri ile İhlas suresini okuyup avuçlarına üfler ve vücuduna sürerdi. Dua ederek ve Allah'ı zikrederek uykuya dalardı.

Peygamberimizin İbadetleri

Onun bütün hayatı bir ibadetti, ancak özellikle belirli ibadetlere gösterdiği titizlik ve derinlik eşsizdi.

• Namaz (Salat): Namaz, onun için "gözünün nuru" idi. Farz namazları mutlaka cemaatle ve büyük bir huşu içinde kılardı. Namazda o kadar uzun süre ayakta kalırdı ki ayakları şişerdi. Kendisine "Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlamışken neden bu kadar kendini yoruyorsun?" diye soran Hz. Aişe'ye, "Şükreden bir kul olmayayım mı?" cevabını vermiştir. Farzların yanı sıra teheccüd, kuşluk (duha), evvabin ve diğer nafile namazları asla terk etmezdi.
• Oruç (Savm): Ramazan orucunu titizlikle tutmasının yanı sıra sık sık nafile oruç tutardı. Özellikle Pazartesi ve Perşembe günleri ile her ayın "Eyyam-ı Biyd" denilen 13, 14 ve 15. günlerinde oruç tutmayı adet edinmişti.
• Kur'an-ı Kerim: Kur'an, onun hayatının rehberiydi. Onu sadece okumaz, ayetleri üzerinde derin derin düşünür (tedebbür), ağlar ve hayatına tatbik ederdi. Geceleri namazda uzun uzun sureler okurdu. Sahabeleri Kur'an okumaya ve öğrenmeye teşvik ederdi.
• Zikir ve Dua: Dili sürekli Allah'ı anmakla meşguldü. Sabah-akşam, yerken, içerken, uyurken, uyanırken, evden çıkarken, bir yere girerken kısacası hayatın her anına özel zikirleri ve duaları vardı. Allah'tan en çok af ve afiyet isterdi.
• Tefekkür: Sık sık Allah'ın yarattığı varlıklar ve kainatın düzeni üzerine düşünürdü. Özellikle gece ibadetlerinde gökyüzünü seyreder ve yaratılışın azameti karşısında tefekküre dalardı.
• Tevazu ve Mahviyet: Yaptığı tüm ibadetlere rağmen kendisini asla yeterli görmez, sürekli Allah'ın rahmetine sığınırdı. "Allah'ım, göz açıp kapayıncaya kadar bile beni nefsime bırakma" diye dua etmesi, onun bu konudaki hassasiyetini gösterir.

Kısacası Peygamberimizin hayatı, kulluğun zirveye ulaştığı, her anın Allah bilinciyle yaşandığı, ibadetlerin ruha ve hayata anlam kattığı en mükemmel örnektir.