haberci
Meraklı Üye
Projektör açılır, bir ışık düşer perdelere,
Babamla baş başa, sessizce otururuz,
Her sahnede bir masal, geçmişten gelen,
Kalbimde bir iz, onunla büyürüz.
Kokusu hala taze, o eski koltukların,
Zamanın ötesinde, filmler döner durur,
Babamın sesi, fısıldar anılar,
Her kelime, yüreğimde yankılanır.
Birlikte güldüğümüz, o komik sahneler,
Gözlerimde yaş, ama içim sımsıcak,
Babamla paylaştığımız o sessiz anlar,
Duygular, sahnelerle iç içe karışacak.
Tekrar açılır perde, bir film daha biter,
Babamla sinema gecesi, kalbimde yankılanır,
Her anı, her sahne, hatıralara siner,
Babamın gölgesi, projektörle can bulur.
