Reaktif artrit genellikle tedavi edildiği takdirde 3 veya 4 ayda iyileşir. Bununla birlikte, hastaların yarısının birkaç yıl boyunca alevlenmeler sonrası belirtiler yaşayabileceği bilinmektedir. Eğer belirtiler geçmezse veya düzenli olarak ortaya çıkarsa, eklemler ve omurga deforme olabilir.

Reaktif artritin tedavisinde erken evrede, akut enflamasyonda steroid olmayan anti-inflamatuar ilaçlar (NSAİİ'lar) kullanılabilir. Geç evrede ise, kronik reaktif artritte hastalığı modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (DMARD'lar) önerilebilir, bu ilaçlar arasında sulfasalazin ve metotreksat bulunmaktadır.

Reaktif artrit genellikle bağırsak enfeksiyonu veya ürogenital bölge enfeksiyonuna neden olan mikrobik etkenlere karşı bağışıklık sisteminin aşırı duyarlılığı ve yanıtı sonucunda oluşur. Bu aşırı duyarlılık sonucunda vücut kendi dokularına reaksiyon verebilir ve reaktif artrite neden olabilir.

Seronegatif spondiloartropati, ankilozan spondilit (AS), reaktif artrit (ReA), Reiter sendromu, enteropatik artrit ve psöriyatik artrit gibi hastalıkları içeren bir grup hastalık grubunu ifade eder. Bu hastalıkların klinik özellikleri birbirleriyle kesişebilir ve genellikle sakroiliak eklemleri ve omurgayı etkileyebilir.

Postenfeksiyöz artrit, Reiter sendromu olarak da bilinir ve vücutta başka bir yerde enfeksiyon nedeniyle eklemlerde enflamasyona yol açabilir. Bu durum ve diğer reaktif artrit tipleri genellikle nadir görülür ve vücudun diğer kısımlarında da ağrı veya lezyonlar oluşabilir.

Diz iltihabı durumunda, eğer ağrının nedeni iltihapsa, zencefil yağı gibi doğal yöntemlerle ağrıyı hafifletebilirsiniz. Zencefil yağı, diz kapağı ve çevresine uygulanarak ağrının azaltılmasına yardımcı olabilir. Dairesel hareketlerle masaj yaparak yağın etkisini gösterebilirsiniz.

Reaktif spondilit, alt bel ağrısı ve sırt ağrısı gibi belirtilerle kendini gösteren bir hastalıktır. Bu durum bazen boyun ağrısı da yapabilir ve omurgayı etkileyerek hareket kısıtlılığına neden olabilir.

Seronegatif spondiloartropati ise genetik, epidemiyolojik, klinik ve radyolojik belirtileri paylaşan, sakroiliak eklemleri ve omurgayı etkileyen ve eklem dışı organ tutulumuna yol açabilen bir hastalık grubunu ifade eder. Bu hastalık grubu heterojen bir yapıya sahiptir ve çeşitli belirtilerle kendini gösterebilir.