[Romer büyüme modeli](#) olarak da bilinen içsel büyüme modeli, 1990 yılında Paul Romer tarafından geliştirilmiştir. Bu modelde, AR-GE faaliyetleri sonucunda yeni bilgi ve teknolojiler geliştirilir. Her yeni ürün, önceki ürünlerden elde edilen bilgi stokundan faydalanarak üretilir ve bu süreç, ekonomiye pozitif dışsallıklar sağlar. Bu modelde, teknolojik gelişme ve bilgi üretimi ekonomik büyümeyi sürdürmek için önemli bir faktördür.

[Dışsal büyüme modeli](#), ekonomik büyümeyi açıklarken ekonominin içinde yer alan değişkenlerden ziyade dış etkenleri vurgular. Bu modele göre, gelişmekte olan ülkelerde dış borçlanmanın artırılması ekonomik büyümeyi teşvik eder. Bu teori, ekonomik büyümeyi dış ticaret, dış yatırımlar ve dış kaynaklar gibi faktörlerle ilişkilendirir.

[Arrow-Romer modeli](#), Robert Solow'un büyüme modeline bir katkı olarak kabul edilebilir. Arrow, Romer'ın "yaparak öğrenme" kavramından esinlenerek, üretim ve yatırım süreçlerinde teknik bilgilerin bir yan ürün olarak üretildiği ve bu bilginin yeni üretim süreçlerinde ücretsiz olarak kullanıldığını ifade eder.

[Romer ile birlikte literatüre kazandırılan büyüme modelleri](#) arasında Yeni Klasik iktisatçıların rehberliğinde içsel büyüme teorilerinin geliştirilmesi öne çıkar. Romer ve Lucas gibi ekonomistler, teknolojik gelişmeyi içsel olarak açıklamış ve ekonominin sürekli büyümesinde bu faktörün önemini vurgulamışlardır.

[Keynesyen büyüme modeli](#) ise Keynes'in ekonomik büyüme teorilerinden biridir. Keynes, ekonominin canlandırılması için devlet müdahalesini savunur. Düşük faiz oranları ve devlet yatırımları ile ekonomik faaliyetlerin artırılması ve dolayısıyla büyümenin teşvik edilmesi üzerine yoğunlaşır.

[Büyüme teorisi](#), bir ülkenin büyüme oranını belirleyen faktörleri ve farklı ülkeler arasındaki büyüme farklarını açıklamayı amaçlayan teoriler bütünüdür. Bu teoriler, ekonominin büyümesini etkileyen faktörleri analiz ederek ekonomik büyümenin sürekliliğini anlamaya çalışır.

[Klasik büyüme teorisi](#), genellikle Ricardo, Smith ve Marx gibi ekonomistlerle ilişkilendirilir. Bu teori, emek ve sermayenin verimlilik düzeyleri üzerinde durur ve bunların ekonomik büyümeye etkisini inceler. Marxist yaklaşımıyla öne çıkan Karl Marx'ın, kapitalist modele önemli katkılar sağladığı bilinmektedir.

Ekonominin [maksimum büyüme oranına ulaştığı aşama](#), genellikle ekonomik döngülerde reel GSYH'nin en yüksek noktasını ifade eder. Bu noktaya zirve denirken, en düşük noktaya ise dip adı verilir. Ekonomik olarak zirve noktasına ulaşıldığında genellikle ekonominin maksimum büyüme oranına erişildiği kabul edilir.

[Iktisadi büyümenin göstergeleri](#) arasında makroekonomik istikrar, beşeri ve fiziki sermaye, ticari ve finansal dışa açıklık, nüfus artışı, teknolojik gelişme, doğal kaynaklar, coğrafya ve iklim, siyasi faktörler gibi birçok değişken yer almaktadır. Bu göstergeler, bir ekonominin uzun dönemdeki büyüme performansını etkileyen faktörleri ve süreçleri belirlemeye yardımcı olur.