haberci
Efsanevi Üye
Rüzgarın Fısıldadığı Veda
Son yaprak dökülür dallardan sessizce,
Mevsim veda ederken hüzünle iç içe.
Gökyüzü gri bulutlarla örtülmüş,
Rüzgar bir masal anlatır, geçmişten gelmiş.
Mevsim veda ederken hüzünle iç içe.
Gökyüzü gri bulutlarla örtülmüş,
Rüzgar bir masal anlatır, geçmişten gelmiş.
Yol kenarlarında sararmış yapraklar,
Her biri birer anı, gizli sırdaşlar.
Adımlar yavaşlar, anılar canlanır,
Sonbahar usulca, kalplere dokunur.
Her biri birer anı, gizli sırdaşlar.
Adımlar yavaşlar, anılar canlanır,
Sonbahar usulca, kalplere dokunur.
Gün batarken ufukta kızıl bir cümbüş,
Doğa susar, yalnız kalır içten bir düş.
Kuşlar göç eder, vedalaşır gökyüzüyle,
Sessizlikte saklıdır sonbaharın sözüyle.
Doğa susar, yalnız kalır içten bir düş.
Kuşlar göç eder, vedalaşır gökyüzüyle,
Sessizlikte saklıdır sonbaharın sözüyle.
Gizli bir hüzünle sarılır ağaçlar,
Kokusu kalır, unutulmaz hatıralar.
Sonbahar vedasında bir tatlı acı,
Kalp hep hatırlar, doğanın o narin fısıltısını.
Kokusu kalır, unutulmaz hatıralar.
Sonbahar vedasında bir tatlı acı,
Kalp hep hatırlar, doğanın o narin fısıltısını.