Savaş etiği, savaşın doğası, savaşan tarafların sorumlulukları ve savaş sırasında hangi davranışların kabul edilebilir olduğunu inceleyen bir felsefe dalıdır. Savaş felsefesi, sadece silahlar ve stratejilerle değil, aynı zamanda savaşın insanlık için anlamı, savaşın gerekliliği ve adaleti gibi konuları da ele alır. Savaşın kökeni ve tarihi, savaşın hukuki boyutları, savaşın etik bir şekilde nasıl yürütülmesi gerektiği gibi konular da savaş etiği bağlamında incelenir.

Barış ise savaşın tersi olarak tanımlanabilir. Barış, çatışma, şiddet ve savaşın olmadığı bir durumu ifade eder. Genellikle uluslararası ilişkilerde barış, çatışmaların çözümü, işbirliği ve uyum içinde yaşamanın sağlanması olarak görülür.

Haklı savaş doktrini, savaşın ne zaman ve hangi koşullarda haklı görülebileceğini belirleyen bir kuramdır. Bu doktrin, savaşın başlama sebeplerini, savaşın haklılığı için gereken koşulları ve savaşın yürütülmesi sırasındaki etik kuralları belirler. Haklı savaş doktrini genellikle jus ad bellum (savaşa girme hakkı) ve jus in bello (savaş sırasında etik davranışlar) ilkeleri üzerine kuruludur.

Savaş kavramı, genellikle devletler veya uluslar arasında gerçekleşen ve açık bir şekilde ilan edilen silahlı çatışmaları ifade eder. Savaş, belirli hedeflere ulaşmak, rekabeti çözmek veya güç dengesini değiştirmek amacıyla başvurulan bir yöntem olabilir.

Savaşların sebepleri çok çeşitli olabilir. Kişisel çıkarlar, ideolojik farklılıklar, toprak ve kaynak mücadeleleri, güç dengeleri gibi birçok faktör savaşların sebebi olabilir. İnsanların arzularının sınırsız olmasına karşın kaynakların kısıtlı olması, çatışma ve rekabetin kaçınılmaz hale gelmesine ve sonuç olarak savaşlara neden olabilir.

Birinci nesil savaş, insan gücünün topluca kullanıldığı, düzenli orduların karşılıklı hat ve kol düzenlerinde savaştığı savaş şeklidir. Makineli tüfek gibi teknolojik ilerlemeler, birinci nesil savaş anlayışını değiştirmiş ve geleneksel savaş stratejilerini etkilemiştir.