Sessiz Anıların Yankısı

Yalnızlık çiçek açarken, unutulmuş o dostluk,
Gönüllerde esen bir rüzgar gibi, sessiz ve soğuk.
Ne zaman baksam uzaklara, bir gölge belirir,
O eski günlerin yankısı, yüreğime gelir.

Hatırla! Diyor içimdeki ses, umutla dolu,
Yıldızlar altında paylaşılan sırları, masum ve soylu.
Birlikte yazdığımız hikayenin tozlu sayfaları,
Kaybolsa da zaman içinde, hâlâ diri anıları.

Yollar ayrı düşse de, kalpte bir iz kalır,
Gözlerimde hüzünle parlayan, unutulmuş bir yıldız.
Sessizliğin içinde yankılanan bir dostluk,
Karanlık gecelerde sarıldığım, o eski sıcaklık.

Ah! Gölgeye dönüşen bu duygu ne kadar derin,
Kalbin kuytularında saklı, en güzel serin.
Şimdi baktığım her yerde, bir özlem, bir düş,
Unutulmuş bir dostun gölgesi, ruhumda süzülür, her an kış.