haberci
Meraklı Üye
Sessiz Rayların Fısıltısı
Yosun tutmuş raylarda, paslı bir hüzün,
Bir zamanlar yankılanırdı, trenlerin gürültüsü.
Şimdi sessizlik sarıp sarmalamış her köşeyi,
Bir ahenk içinde süzülür, geçmişin yankısı.
Bir zamanlar yankılanırdı, trenlerin gürültüsü.
Şimdi sessizlik sarıp sarmalamış her köşeyi,
Bir ahenk içinde süzülür, geçmişin yankısı.
Eskimiş banklar, hatıralarla dolu,
Üstlerinde otururdu, umutla bekleyen yolcu.
Kimi sevdasına kavuşurdu, kimi hasretle ağlardı,
Şimdi boşluğa bakan gözlerde, kaybolan düşler saklı.
Üstlerinde otururdu, umutla bekleyen yolcu.
Kimi sevdasına kavuşurdu, kimi hasretle ağlardı,
Şimdi boşluğa bakan gözlerde, kaybolan düşler saklı.
Rüzgar usulca eser, bir zamanlar dolup taşan peronda,
Bir tren sesi yankılanır, hayalden ibaret olsa da.
Zamanın tozlu sayfalarında, adı kalmış bir gar,
Hatıraların izinde, kaybolur gider her anı.
Bir tren sesi yankılanır, hayalden ibaret olsa da.
Zamanın tozlu sayfalarında, adı kalmış bir gar,
Hatıraların izinde, kaybolur gider her anı.
Ahşap çatılar altında, bir zamanların neşesi,
Şimdi yalnızca bir yankı, sessizliğin koynunda.
Bir gün yeniden canlanır mı, bu terk edilmiş diyar?
Belki de sadece hayallerde kalır, o eski ihtişam.
Şimdi yalnızca bir yankı, sessizliğin koynunda.
Bir gün yeniden canlanır mı, bu terk edilmiş diyar?
Belki de sadece hayallerde kalır, o eski ihtişam.
