haberci
Efsanevi Üye
Sessiz Sandalyenin Ardında Kalanlar
Bir köşede durur, sessiz bir yadigâr,
Yanında anılar, hatıralar ağır.
O boş sandalye, sanki bir sırdaş,
Kalplerde iz bırakan, sessiz bir arkadaş.
Yanında anılar, hatıralar ağır.
O boş sandalye, sanki bir sırdaş,
Kalplerde iz bırakan, sessiz bir arkadaş.
Her oturuşta bir hikaye başlar,
Gözlerde yaş, yürekte aşk var.
Bir zamanlar kahkahalar yankılanırdı,
Şimdi ise sadece rüzgarın fısıldadığı.
Gözlerde yaş, yürekte aşk var.
Bir zamanlar kahkahalar yankılanırdı,
Şimdi ise sadece rüzgarın fısıldadığı.
Gidenin ardında kalan sessiz sedasız,
Bir dostun hatırası, bir yüreğin çığlığı.
O sandalye, bir zamanlar dolu olan,
Şimdi ise yalnızlıkla dolup taşan.
Bir dostun hatırası, bir yüreğin çığlığı.
O sandalye, bir zamanlar dolu olan,
Şimdi ise yalnızlıkla dolup taşan.
Boşluğu dolduramaz hiçbir kelime,
Anıların izinde bir yolculuk hepimize.
Sessizce oturur, dinler geçmişi,
Boş kalan sandalyenin hüzünlü hikayesi.
Anıların izinde bir yolculuk hepimize.
Sessizce oturur, dinler geçmişi,
Boş kalan sandalyenin hüzünlü hikayesi.