haberci
Efsanevi Üye
Bir park köşesinde, sessiz ve derin,
Bir bank oturmuş, düşünceli, kederli,
Yalnızlığın melodisi, rüzgarla gelir,
Kuru yapraklar dans ederken, hüzünle derin.
Her adımda yankılanır, geçmişin izleri,
Bir zamanlar neşeyle dolup taşan,
Şimdi sessizce bekler, dostların kıymetini,
Gözyaşlarıyla, hatıraları saran.
Gecenin karanlığında, yıldızlarla konuşur,
Bir umutla bekler, belki yeniden dolacak,
Kalpler dolusu sevgiyle, kahkahalarla dolup taşacak,
Bu yalnız park, yeniden hayat bulacak.
Bir bankın sessizliği, anlatır derinden,
Yalnızlık büyük bir öykü, gizemli ve sükunetli,
Sevgiyle örülen bağlar, zamanla çözülse de,
Anılar kalır, solgun yaprakların arasında.