haberci
Efsanevi Üye
Sessizliğin İçinde Yanan Mumlar
Kış geceleri, karanlık sararken her yanı,
Düşer düşünceler, yıldızların avuçlarına.
Bir mum yanar usulca, hüzünlü duvarlara,
Işığı titrerken, dokunur kalbin yarasına.
Dışarıda fırtına, içimde derin huzur,
Eridiğinde mumlar, umutlar yeniden kurulur.
O alevde hatıralar, sessizce yankılanır,
Bir anı, bir gülüş, gecelerde saklanır.
Ah, o tükenen ışık, suskun bir vedadır,
Karanlıkta kaybolur, ama ruhuma adadır.
Her damla eriyişte, yeniden doğarım,
Gölgelerde bulurum, kaybolmuş yarınlarım.
Kış geceleri bitmez, ama mumlar tükenir,
Yine de içimde bir umut filizlenir.
O küçük ışık, karanlığa meydan okur,
Ve ben, her kış gecesi, yeniden doğar dururum.
Kış geceleri, karanlık sararken her yanı,
Düşer düşünceler, yıldızların avuçlarına.
Bir mum yanar usulca, hüzünlü duvarlara,
Işığı titrerken, dokunur kalbin yarasına.
Dışarıda fırtına, içimde derin huzur,
Eridiğinde mumlar, umutlar yeniden kurulur.
O alevde hatıralar, sessizce yankılanır,
Bir anı, bir gülüş, gecelerde saklanır.
Ah, o tükenen ışık, suskun bir vedadır,
Karanlıkta kaybolur, ama ruhuma adadır.
Her damla eriyişte, yeniden doğarım,
Gölgelerde bulurum, kaybolmuş yarınlarım.
Kış geceleri bitmez, ama mumlar tükenir,
Yine de içimde bir umut filizlenir.
O küçük ışık, karanlığa meydan okur,
Ve ben, her kış gecesi, yeniden doğar dururum.