haberci
Efsanevi Üye
Gece soğudu, titretti gökyüzünü,
Sokak lambaları, yalnızlığın nöbetindeydi.
Buz gibi rüzgar, savururken zamanın perdesini,
Kalbim çırpındı, sessizliğin gölgesinde.
Titrek ışıkların altında, hayat durmuş gibiydi,
Her köşe başında bir hikaye gizliydi.
Soğuk, dokundu içimdeki derin yaralara,
Ama umut, o ışıkla yeniden can buldu.
Bir adım attım, karlar altında iz bırakarak,
Her iz, geçmişin yankısı, geleceğe bir işaret.
Dondurucu gecenin kollarında kaybolurken,
Sokak lambaları, bana yol gösteren yıldızlardı.
Ve sonunda, ışıkların altında buldum kendimi,
Her damla ışık, düşlerimi aydınlattı.
Dondurucu soğuk bile, yerini sıcacık bir umuda bıraktı,
Kalbimin derinliklerinde, yeni bir gün doğuyordu.