Sofistlerle birlikte felsefenin konusu genişlemiştir. Artık insan, toplum, inanç, tarih, kültür gibi konular felsefenin tartışma alanına girmiştir. Sofistler, öncelikle insanı ve eğitimi ele alarak felsefeyi toplumsal varlık olarak insan merkezli bir düzleme taşımışlardır. Bu sayede felsefe göklerden kentlere, sokaklara inmiş ve daha pratik ve günlük hayata dair konularla da ilgilenmeye başlamıştır.

Sofistlerin savunduğu varlık görüşü, doğa yasalarını insan yapımı yasalardan ayırt ederek ele alır. Sofistlere göre zorunlu yasalar sadece doğaya aittir (physis), diğer yasalar ise insanların oluşturduğu yapay yasalardır (nomos).

Sofistler, felsefeyi para karşılığında öğreten gezgin felsefecilerdir. Atina'da çağlarının önde gelen bilgelerini eleştirmiş, göreceli ve kuşkucu düşüncenin temellerini atmışlardır. Sofistler, felsefenin sadece akademik bir alanda değil, günlük hayatta da uygulanabilir ve geliştirici olduğunu savunmuşlardır.

Kratylos diyalogu, kavramların niteliği ve adların nesneler üzerindeki etkisini tartışır. Platon'a göre kavramlar idealardır ve varlığa aitken, adlar ise dile aittir. Bu diyalogda kavramlar ve adlar arasındaki ilişki ve doğal dilin doğruluk düzeyi ele alınmaktadır.

Sofistlere göre bilgi insanın duyularıyla elde edilen bilgilerde yanılgıya düşme riski taşır. Dolayısıyla, Sofistlere göre kesin ve değişmeyen bir bilgi yoktur, çünkü bilgi göreceli ve kişisel olabilir.

Platon, sofistlerin bilgi anlayışını eleştirerek onların bilginin aslında sanı olduğunu ileri sürmüştür. Sofistlerin duyumlara dayanan bilgi anlayışına karşı çıkarak nesnel, bilimsel bilginin mümkün olduğunu ve sofistlerin bu konudaki yaklaşımlarını sorgulamıştır.

Protagoras'a göre "Her şeyin ölçüsü insandır" ilkesi bilgicilik akımına aittir. Bu akımın temel amacı insanın kendisini araştırmak ve insanın dünyayı algılayışını merkeze alarak bilgiye ulaşmaktı.

Doğa filozofları, ilk felsefeciler olarak doğayı ve evreni inceleyen filozoflardır. Miletli Thales, Anaksimandros ve Anaksimenes gibi filozoflar, doğaya dair ilk düşünceleri geliştirmişler ve doğa felsefesinin temellerini atmışlardır. Aristoteles'e göre, bu filozoflar doğa üzerine düşünen filozoflar olarak tanımlanmaktadır.