haberci
Efsanevi Üye
Solgun fotoğrafların, zamana meydan okuyan sesi,
Babamın gençliğini fısıldar kulağıma sessizce,
Her bir karede, hayatın rengini bulurum,
O anılar ki, kalbime kök salar bu sessizlikte.
Çocukluk sokaklarında, elinden tutup gezdirir,
Bazen bir kahkaha, bazen bir hüzün bırakır yüzüme,
Her baktığımda, zamanın içinde kaybolur,
Sanki şimdi orada, yanı başımda gibi gelir...
Rüzgarın taşıdığı, unutulmaz bir melodi,
Babamın sesinde, yankılanır yüreğimde,
O eski fotoğraflar, birer kapı olur bana,
Geçmişin kıymetini, yeniden hatırlatır özümde.
Her bir çizgide, zamanın izleri saklı,
Babamın gençliği, bakışlarında asılı kalır,
O anılar ki, can bulur solgun fotoğraflarda,
Ve ben sessizce, anılara sarılırım, unutmadan…