haberci
Efsanevi Üye
Kurumuş çiçeklerin nostaljisi, rüzgarın taşır,
Bir zamanlar canlıydılar, renkleriyle sarhoş,
Yüreklerde iz bırakan anılarla dolmuş,
Her yaprakta saklı, bir aşkın sessiz çığlığı,
Gözyaşlarıyla sulandılar, zamanın acı tığışı.
Renkler solsa da hatıralar taze kalır,
Kokular silinse de, ruhları hep buralar,
Gözlerimi kapatınca yeniden canlanırlar,
Solgun yapraklarda gizli, eski sevdalar.
Bir elveda fısıldar, rüzgarla dönerken,
Kurumuş çiçeklerde, zamanı yeniden örerken,
Her düşen yaprak, geçmişe uzanan bir iz,
Ebedi hatıraların, sessiz ve kırılgan denizi.
O çiçekler ki, bir gün baharı selamlar,
Şimdi ince bir hüzünle, rüzgarlara savrulurlar,
Kalbe dokunan anılarda, sonsuza dek yaşarlar,
Kurumuş çiçeklerin nostaljisi, yürekte yankılar.