haberci
Efsanevi Üye
Sonbaharın Hüzünlü Vedası
Yalnız kaldı ağaçlar, sessiz ve derin,
Yapraklar birer birer döküldü yere.
Rüzgarın narin sesi fısıldarken,
Hüzünle veda etti her bir tanesi.
Gözyaşları rüzgarda savrulan,
Geçmişin izinde sararmış yapraklar.
Her biri bir hatıra, her biri bir aşk,
Düşler diyarında kaybolan anılar.
Zaman durmaz, akar sonsuzluğa,
Ayrılık acısı kalır dallarda.
Yeni baharın umudu yeşerirken,
Köklerde saklıdır her sevda.
Gözlerimi kapatırım bir sonbahar günü,
Yüreğimde yankılanır yaprakların sesi.
Vedaların hüznü ve umut dolu yarınlar,
Hasret içinde bekler yeniden doğuşu.
Yalnız kaldı ağaçlar, sessiz ve derin,
Yapraklar birer birer döküldü yere.
Rüzgarın narin sesi fısıldarken,
Hüzünle veda etti her bir tanesi.
Gözyaşları rüzgarda savrulan,
Geçmişin izinde sararmış yapraklar.
Her biri bir hatıra, her biri bir aşk,
Düşler diyarında kaybolan anılar.
Zaman durmaz, akar sonsuzluğa,
Ayrılık acısı kalır dallarda.
Yeni baharın umudu yeşerirken,
Köklerde saklıdır her sevda.
Gözlerimi kapatırım bir sonbahar günü,
Yüreğimde yankılanır yaprakların sesi.
Vedaların hüznü ve umut dolu yarınlar,
Hasret içinde bekler yeniden doğuşu.