Sosyal güvenlik modelleri genellikle ülkelerin sosyal politikalarına ve hukuki yapılarına göre farklılık göstermektedir. Ülkemizde sosyal güvenlik reformu ile birlikte sistemin kapsamı üç ana koldan oluşturulmuştur:

1. Kısa Vadeli Sigorta Kolları: İş kazası ve meslek hastalığı, hastalık ve analık sigorta kollarını içerir.

2. Uzun Vadeli Sigorta Kolları: Malullük, ölüm ve yaşlılık sigorta kollarını kapsar.

3. Genel Sağlık Sigortası: Sağlık hizmetlerinden yararlanmayı ve sağlık risklerine karşı korunmayı amaçlar.

Sosyal güvenlik uygulamaları ise kısa vadeli ve uzun vadeli sigorta kollarıyla şekillenir. Kısa vadeli sigorta kolları iş kazası, meslek hastalığı, hastalık ve analık sigortalarını içerir. Uzun vadeli sigorta kolları ise malullük, ölüm ve yaşlılık sigortalarını kapsar.

Ülkemizde sosyal güvenlik kurumları arasında Emekli Sandığı, Sosyal Sigortalar Kurumu ve Esnaf ve Sanatkarlar ve Diğer Bağımsız Çalışanlar Sosyal Sigortalar (Bağ-Kur) Kurumu bulunmaktadır. Bu kurumlar farklı gruplara hizmet vererek sosyal güvence sağlamaktadırlar.

Sosyal güvenlik sistemlerinin temel özellikleri ise iki ana fonksiyona dayanmaktadır. Birincisi, yeniden dağıtım yoluyla yoksulluğun giderilmesi; ikincisi ise emeklilik güvencesidir. Türkiye'de sosyal güvenlik sisteminin temel amacı ise bireyleri karşılaşabilecekleri sosyal risklere karşı korumak ve bu risklerle karşılaştıklarında etkileri en aza indirmektir.

Sosyal güvenlik kurumunun görevleri genel olarak sosyal sigortacılık ilkelerine bağlı olarak sigorta risklerini ve istatistiklerini kullanarak adil, etkin ve mali açıdan sürdürülebilir bir şekilde sosyal güvenlik sistemini yürütmektir. Görevleri arasında sigorta primlerinin toplanması, ödemelerin yapılması ve sosyal güvence sisteminin sürdürülebilirliğinin sağlanması gibi konular bulunmaktadır.