Tek parti açılımı, devlet yönetiminin tek bir siyasi parti tarafından gerçekleştirilmesi anlamına gelir. Bu durumda o parti, yasama meclisi üzerinde geniş yetkilere sahip olabilir ve hükümeti oluşturabilir. Diğer siyasi partilerin faaliyet gösterebilmesine rağmen, iktidar ve yönetim tek bir partiye aittir. Tek parti rejimleri genellikle otoriter yapıya sahip olabilir ve muhalif sesleri bastırabilir. Türkiye'de Cumhuriyet Halk Partisi'nin uzun süreli tek parti iktidarı bulunmuştur.

Siyasi partilerin görevleri arasında en önemlisi seçmenleri temsil etmektir. Siyasi partiler, seçmenlerin görüşlerini parlamentoya taşır, politika oluşturmada etkili olurlar ve hükümetin politikalarını belirlemede rol oynarlar. Aynı zamanda siyasi partiler, demokratik sistemin işleyişine katkıda bulunarak toplumun farklı kesimlerinin sesini duyurmasını sağlarlar.

Tek parti dönemi Türkiye'de 1923 ile 1945 yılları arasında yaşanmıştır. Bu dönemde Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) tek siyasi parti olarak ülkeyi yönetmiştir. Daha sonra çok partili sisteme geçilmiş ve farklı siyasi partiler kurulmuştur.

Tek seçimli rejim ise seçmenlerin doğrudan temsilcilerini seçtikleri bir seçim sistemidir. Bu sistemde seçmenlerin kendi temsilcilerini belirleme hakkı bulunmaktadır. Tek dereceli seçimde adaylar doğrudan seçmenler tarafından belirlenirken, iki dereceli seçimde ise önce bir grup seçmen tarafından belirlenebilirler.

Genel olarak siyasi parti sistemleri gerçek tek parti sistemi, hegemonyacı tek parti sistemi ve geçici tek parti sistemi olarak üç kategoriye ayrılabilir. Bu kategorilere göre farklı siyasi parti yapılanmaları ve uygulamaları görülebilir.

Kartel ise aynı sektörde faaliyet gösteren firmaların, rekabeti azaltmak ve kârı artırmak amacıyla bir araya gelerek oluşturdukları ortaklık yapısına denir. Karteller genellikle fiyatların belirlenmesi, rekabetin engellenmesi gibi anti-rekabetçi uygulamalara başvurabilirler. Bu tür uygulamalar genellikle hukuka aykırı kabul edilir ve rekabet kurallarına aykırıdır.