Tımar sistemi babadan oğula geçer mi sorusu tarih boyunca oldukça önemli bir konu olmuştur. Genellikle tımar sisteminde kayıtlı topraklar babadan oğula geçebilirdi. Bu, aile büyüklüğünü ve aidiyet duygusunu güçlendirerek toprak sahipliğini koruma amacı taşımaktaydı. Ancak tımar sistemi içinde bazı durumlarda bu kuralın istisnaları olabilmekte ve başka bir kimliğe veya kişiye de geçebilmekteydi.

Tımarlı Sipahiler, Osmanlı İmparatorluğu'nun en önemli askeri sınıflarından biriydi. Genellikle süvari birliklerinde görev yaparlar, toprak sahipleriydiler ve belirli görevleri yerine getirirlerdi. Tımarlı Sipahiler, Osmanlı ordusunun gücünü oluşturan temel unsurlardan biri olarak kabul edilirlerdi ve savaş zamanında önemli roller üstlenirlerdi. Toprak sahibi olmaları nedeniyle de ekonomik açıdan belirli hak ve sorumluluklara sahiptiler.

Tımar sistemi içinde önemli bir kavram da "Kılıç Hakkı"dır. Tımar sahipleri, yıllık gelirlerinin belirli bir kısmını kendi geçimleri için ayırırken geri kalan gelirin bir kısmını ise tam teçhizatlı atlı asker yetiştirmek ve gerektiğinde savaşa katılmak için harcardılar. Bu askerlere "Cebelü" denirdi ve tımar sahipleri bu hizmeti yerine getirme sorumluluğuna "Kılıç Hakkı" adını verirlerdi.

Tımarlı Sipahiler, Osmanlı İmparatorluğu'nun tarihinde önemli bir yer tutarlar. Ancak 17. yüzyıldan itibaren Osmanlı İmparatorluğunun ekonomik ve siyasi açıdan zorlanması, savaşların uzaması ve tımar sisteminin istismar edilmesi gibi etkenler nedeniyle tımarlı sipahiler sınıfı giderek yoksullaşmış ve bozulmaya başlamıştır. Bu durum, Sultan Abdülmecid Han'ın 1841 tarihli fermanı ile sonuçlanmış ve tımar sistemi kademeli olarak kaldırılmıştır.

Tımarlı Sipahilerin görevi genellikle savaş zamanında savaşa katılmak, barış zamanında bölgenin güvenliğini sağlamak ve tımarlarındaki halktan vergi toplamak ve gerektiğinde asker yetiştirmekti. Bu görevler doğrultusunda tımarlı sipahiler, hem ekonomik anlamda kendilerini geçindirirlerdi hem de devletin askeri gücüne katkıda bulunurlardı.

Tımar sisteminin bozulmasının Osmanlı Devleti üzerinde birçok olumsuz etkisi olmuştur. Askeri masrafların artması, vergi kayıplarının çoğalması, güvenliğin bozulması, devlet otoritesinin zayıflaması, üretimin azalması, köyden kente göçün artması, Celali ayaklanmalarının artması ve tımarlı sipahilerin sayısının azalması gibi sonuçlar tımar sisteminin bozulmasının etkileri arasında yer almaktadır. Bu durum Osmanlı Devleti'nin ekonomik, siyasi ve sosyal açıdan zor zamanlar geçirmesine neden olmuştur.