Uygunluk kuramı, bir ifadenin doğruluğunun, o ifadenin işaret ettiği nesne ya da dış gerçeklikle uyumlu olup olmadığını değerlendiren bir teori olarak tanımlanır. Bu kurama göre, bir ifadenin doğru veya yanlış olup olmadığı, o ifadenin temsil ettiği gerçeklikle uygunluğuna bağlı olarak değerlendirilir. Bu uygunluk genellikle kanıtlar, deliller ve sağlam gerekçeler yardımıyla kontrol edilir, test edilir veya dışa bakılarak doğrulanmaya çalışılır.

Apaçıklık ilkesi, felsefi bağlamda berraklık ve açıklık kavramını ifade eder. Apaçıklık, algısal ve düşünsel süreçlerin açık ve seçik olması gerektiğini savunan bir ilkedir. Düşüncelerin, ifadelerin ve kavramların net, anlaşılır ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde açık olması gerektiği temeline dayanır.

Tümel uzlaşım örneği, herkesin veya çoğunluğun aynı görüşte birleştiği durumu ifade eder. Bu durum genellikle bir konuda fikir birliğine varılması olarak anlaşılır. Felsefi bağlamda ele alındığında, tümel uzlaşımın nasıl sağlandığı, neye dayandığı ve sürdürülebilirliği gibi konular üzerinde düşünülür.

Kurallara uygunluk mantığı, Platon'un felsefesinde temellerine rastlanan bir sav olan "uygunluk kuramı" olarak adlandırılmaktadır. Bu kurama göre, bilginin ölçütü sadece doğruluk değil, aynı zamanda doğruluk ve kesinlik arasındaki uygunluktur. Platon'un epistemolojik yaklaşımı, bilgiyi doğrulukla birlikte kesinlikle de ilişkilendirir.

Apaçıklık kavramının Türk Dil Kurumu'na göre apaçık, kolay ve anlaşılır olma durumunu ifade ettiği belirtilmektedir. Apaçıklık ilkesine göre herhangi bir durumun veya ifadenin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açık ve anlaşılır olması gerektiği vurgulanmaktadır.

Felsefede doğruluk ölçütleri arasında genellikle uygunluk ve tutarlılık öne çıkar. Uygunluk, bir düşüncenin veya ifadenin nesnesine tam olarak uygun olup olmamasını ifade eder. Tutarlılık ise bir bilginin veya önermenin daha önce kabul edilmiş doğru bilgi ve önermelerle çelişmemesi durumunu ifade eder.

Son olarak, uzlaşımcı kavramı genellikle uzlaşmacı olarak da bilinir. Bu terim, bir topluluğun kabul ettiği kurallara, normlara veya değerlere uygun davranış sergileyen ya da bu uzlaşıları savunan kişiyi ifade eder. Felsefe tarihinde uzlaşma kavramı, toplumdaki yasaların insanlar tarafından belirlendiğini ve uzlaşımların doğal olmadığını ileri süren sofistler gibi düşünürler tarafından ele alınmıştır.