Uzaklara Savrulan Vagonlar

Raylara dökülen hasretin gözyaşları,
Öyle sessiz, öyle derinden akardı.
Bir dostun elvedası gibi aniden, kaybolurdu,
Artık dönmeyen trenlerin ardından.


Karanlık gecelerde puslu tren düdükleri,
Birer hayalet gibi dolanırdı sokaklarda.
Sonsuzluğa yolculuk eden o eski vagonlar,
Kalplerde sessizce bıraktı hüzünlü bir iz.


Dönmeyen trenler, bir umut çığlığıdır,
Her köşede yankılanan, dudaklarda bir dua.
Gözler ufukta, gönüller derindir,
O trenler ki, asla geri dönmezler.


Sonsuz raylarda sessiz bir yolculuk,
Zamanın ötesine sürükler ruhları.
Hayaller, anılar, hepsi geride kalır,
Gidip de dönmeyen trenlerin ardından.[/CENTER]