Varoluşçuluk akımı, genellikle Nietzsche ve Sartre gibi filozoflarla ilişkilendirilir. Özellikle Nietzsche'nin "Ebedi Dönüş" ve "Aşkın İrade" gibi kavramları, Sartre'ın da "Özgürlük Kavramı" ve "Varoluş Öncelik Varlık Sonradır" gibi düşünceleriyle bu akımın temelleri atılmıştır.

Heidegger ise varoluşçu düşüncede önemli bir yere sahiptir. Onun felsefesinde "Dasein" kavramı önemli bir yer işgal eder. Dasein, insanın varoluş biçimini temsil eder ve varlığının anlamını kavrama çabasını ifade eder. Heidegger, insanın dünyaya fırlatıldığını ve bu dünyada varlığının anlamını bulmaya çalıştığını ileri sürer.

Ölüm konusu ise varoluşçu düşüncede sıkça ele alınan bir konudur. Ölümün insanları korkutmasının altında yatan sebepler üzerinde düşünülür. Genellikle ölüm, insanın sınırlılığını ve yapılacakları tamamlayamama kaygısını tetikler.

Varoluşçu yazarlar arasında Kierkegaard, Nietzsche, Heidegger, Jaspers ve Dostoyevsky gibi önemli isimler yer almaktadır. Bu yazarlar, insanın varoluşsal durumunu ve yaşamın anlamını sorgulayan eserler vermişlerdir.

Varoluşçuluk aynı zamanda egzistansiyalizm olarak da bilinir. Bu akım, insanın düşünen özne olarak değil, eyleyen, duyumsayan bir varlık olarak değerlendirilmesini savunur. Avrupalı filozoflar arasında önemli bir yer edinmiş ve insan varoluşunu merkeze alan düşünsel çalışmalar yapmışlardır.

Martin Heidegger'ın felsefesi genellikle varlığı ve varoluşu temel alır. Heidegger, Platon ve Aristoteles'ten başlayarak metafizik ve ontoloji kavramlarına eleştiriler getirir ve varlığı düşüncelerinden uzaklaşarak "varlığı unutmuşluk" eleştirisinde bulunur.

Heidegger'ın "Dasein" kavramı, insanın varoluş biçimini temsil eder. Bu kavram, insanın var olma tarzı ve varlığının anlamını sorgulama çabasını ifade eder. Heidegger'a göre, var olma durumu insan için bir problem oluşturur ve bireyin var oluşunu sorgulaması gereklidir.