Yabancılaştırma tekniği, Bertolt Brecht tarafından modern tiyatroda sistematize edilen bir terimdir. Bu teknik, muhatap olunan olay veya durumun bizi gerçeklerden koparan etkisinden uzaklaşmamızı ve nesnel, aktif bir değerlendirme kabiliyeti korumamızı sağlar. Yabancılaştırma, seyircilerin oyun kişileriyle salt bir yaşantı birliği içerisinde kalmalarını önlemeyi amaçlayan bir sergileme yöntemidir.

Brechtyen, Brecht'in tiyatro kuramının takipçileri için kullanılan bir terimdir. Bu kavram akademisyen ile aynı kökenden gelir ve Brecht'in tiyatro kuramını benimsemiş kişileri tanımlar. Brechtyen kelimesi, abartılı, artistik veya görkemli bir tarafı olmayan, sadece Brecht'in kuramının öncüsüne atıfta bulunan bir terimdir.

Tarihselleştirme ise güncel veya tarihsel olan olay ve olguları tarihsel bağlamda değerlendirme ve ifade etme sürecidir. Bu kavram, tarihi olayları ele alıp işlemek değil, olayları tarihsel bir perspektifte değerlendirerek anlamaya çalışmayı ifade eder.

Brechtyen oyunculuk, oyuncunun rolüyle özdeşleşmeyip, karakterin eğilimlerini göstermeyi amaçlayan bir oyunculuk tekniğidir. Oyuncu duyguları aktarmaz, oynadığı rolün kalıbına girmez; bunun yerine seyirciye mesaj verme amacı güder. Bu tür oyunculuk anlayışının öncüleri Erwin Piscator ve Bertolt Brecht'tir.

Diyalektik tiyatro ya da epik tiyatro, sahnede olup bitenlere bir oyun izlendiğinin bilinciyle, gerçeklik etkisi aramadan, karakteri doğrudan özdeşleştirmek yerine ondan yabancılaşarak seyirciyi oyunun vermek istediği mesajı sorgulamaya yönlendiren bir tiyatro anlayışıdır. Bertolt Brecht'in siyasal amaçlı ve seyirci kitlesini emekçi sınıf olarak belirlediği bir tiyatro düşüncesidir.

Epik tiyatro, siyasal amaçlı bir tiyatro düşüncesidir ve doğrudan Marksizm-Leninizm etkilenimiyle oluşturulmuştur. Brecht, epik tiyatro aracılığıyla seyircilere emekçi sınıfın sesini duyurma amacını gütmüştür. Epik tiyatroda özdeşleşme yerine yabancılaşma, oyunun mesajını sorgulama ön plandadır.