haberci
Efsanevi Üye
Yalnızlığın Fısıldadığı Sokaklar
Gece çökmüş, yıldızlar saklanmış,
Issız sokaklar, kimsesizliğe dalmış.
Issız sokaklar, kimsesizliğe dalmış.
Rüzgarın hışırtısı, yaprakla dans eder,
Adımlar sessiz, yankı sadece nefes.
Her köşe başında, unutulmuş hikayeler,
Kim bilir hangi kalpte, gizli bir yara besler.
Lambaların titrek ışığı, yalnızlığı aydınlatır,
Gölgeler, duvarları karanlığa katar.
Gölgeler, duvarları karanlığa katar.
Kaldırım taşları, suskun birer şahit,
Zamanın izlerini taşır her adımda.
Her viraj, bir umut ya da derin bir hüsran,
Geçmişin yankısı, geleceğin sessizliğiyle harman.
Bir sokak lambası, göz kırpar uzaklardan,
Kimsesizliğin ortasında, parlayan bir anı.
Kimsesizliğin ortasında, parlayan bir anı.
Derin bir nefes, dolup taşarken içime,
Issız sokakların sırrı, sarılır tenime.
Belki de yalnızlığın en güzel hikayesi,
Kimsesizliğin kalbinde, sakin bir melodisi.
