haberci
Efsanevi Üye
Bir köy var uzakta, uzakların en tenha köşesinde,
Yalnız bir öğretmen bekler, her gün o okulun eşiğinde.
Küçük adımların izini süren gözleri dört bir yanda,
Sevgiyle yoğrulmuş yüreği, umutla dolu her anda.
Yalnız bir öğretmen bekler, her gün o okulun eşiğinde.
Küçük adımların izini süren gözleri dört bir yanda,
Sevgiyle yoğrulmuş yüreği, umutla dolu her anda.
Sabahın ilk ışıkları vurur camların buğusuna,
Kalemin ucunda yeşerir, çocukların düşleri.
Tek başına bir dünya kurar, bilgiyle dolu odasında,
Gözlerde parlayan gülüşler, onun en büyük ödülü.
Kalemin ucunda yeşerir, çocukların düşleri.
Tek başına bir dünya kurar, bilgiyle dolu odasında,
Gözlerde parlayan gülüşler, onun en büyük ödülü.
Her bir yağmur damlası, öğretmenin yalnız yoldaşı,
Köyün sessizliğinde yankılanır, onun iç çekişleri.
Gönülden dökülen her cümle, birer inci misali,
Çocukların yüreklerinde filizlenir, sevgiyle dolu hali.
Köyün sessizliğinde yankılanır, onun iç çekişleri.
Gönülden dökülen her cümle, birer inci misali,
Çocukların yüreklerinde filizlenir, sevgiyle dolu hali.
Gecenin karanlığı çökünce, yıldızlarla süslenir gökyüzü,
Yalnız öğretmenin düşlerinde, bir gelecek umudu.
Her yeni günle doğar yeniden, bilginin aydınlık yüzü,
Ve o köy okulunda, umut hiç tükenmez, bitmez o huzur.
Yalnız öğretmenin düşlerinde, bir gelecek umudu.
Her yeni günle doğar yeniden, bilginin aydınlık yüzü,
Ve o köy okulunda, umut hiç tükenmez, bitmez o huzur.