haberci
Efsanevi Üye
Yaprakların Hüzünlü Vedası
Sonbaharın sessiz adımlarıyla,
Sararıp düşer evimizin yaprakları.
Her birinde saklı anılarla,
Hüzün dolu mevsim rüzgarları.
Sararıp düşer evimizin yaprakları.
Her birinde saklı anılarla,
Hüzün dolu mevsim rüzgarları.
Kavrulan dallar, incelikle eğilir,
Gözyaşı misali dökülür yapraklar.
Gökyüzü, bulutlarıyla örtünür,
Ve biz, bu vedayı izleriz yavaşça.
Gözyaşı misali dökülür yapraklar.
Gökyüzü, bulutlarıyla örtünür,
Ve biz, bu vedayı izleriz yavaşça.
Her rüzgar esişinde, anılar uyanır,
Kahkahalar, hatıralar canlanır yeniden.
Çocukluğumuz, düşen yapraklarda saklı,
Geçmişin renkleri, sarı ve kahverengi.
Kahkahalar, hatıralar canlanır yeniden.
Çocukluğumuz, düşen yapraklarda saklı,
Geçmişin renkleri, sarı ve kahverengi.
Son yaprak da düştüğünde dallardan,
Biliriz ki kış, kapıda usulca bekler.
Ama kalbimizde hep bir sonbahar,
Ve yaprakların vedasında, umut yeşerir.
Biliriz ki kış, kapıda usulca bekler.
Ama kalbimizde hep bir sonbahar,
Ve yaprakların vedasında, umut yeşerir.