Yetişkinlik dönemi genellikle 20-40 yaş arasını kapsar ve ergenlik döneminin sonundan orta yaşlılık döneminin başlangıcına kadar olan yılları içerir. Bu dönem genç yetişkinlik olarak da adlandırılır. Ergenlik döneminden yetişkinliğe geçiş sürecini içerir ve bireyin kimlik oluşturma, kariyer seçimi gibi önemli yaşam kararlarını almaya başladığı bir dönemdir.

Yetişkinlik dönemi genel olarak beş aşamaya ayrılabilir. Bunlar; ilk yetişkinlik (17-22 yaş), 30 yaş geçişi (28-33 yaş), orta yaş geçişi (40-45 yaş), 50 yaş geçişi (50-55 yaş) ve son yetişkinlik geçişi (60-65 yaş) şeklinde sıralanabilir. Bu aşamalar bireyin yaşamında önemli dönemeçleri temsil eder ve farklı gelişim süreçleriyle ilişkilendirilir.

Yasal yetişkinlik ise bir bireyin reşit olma yaşına ulaşmış ve kendi kendine yeterli ve sorumlu kabul edildiği bir dönemi ifade eder. Genellikle bu yaş 18 olarak kabul edilir ve birey yasal haklara sahip olur.

Yaşlılık dönemi ise genellikle 60 yaş ve sonrasını kapsar. Bu dönemde bedensel değişiklikler, unutkanlık, ciltte kırışıklıklar gibi yaşlanma belirtileri gözlemlenebilir ve yaşlı bireylerde çeşitli fiziksel ve zihinsel değişimler yaşanabilir.

Gelişim dönemleri ise çocukluktan yetişkinliğe kadar olan süreci kapsar. Bebeklik dönemi, ilk çocukluk dönemi (oyun dönemi), ikinci çocukluk dönemi (ilkokul dönemi) ve ergenlik dönemi bunlardan bazılarıdır.

İnsan hayatı genellikle çocukluk, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık olmak üzere dört önemli dönemden oluşur. Bu dönemlerde bireyin fiziksel, duygusal, sosyal ve bilişsel gelişimi farklı aşamalardan geçer.

Beliren yetişkinlik dönemi ise 18-25 yaş arasını kapsayan ve ergenlikten yetişkinliğe geçiş dönemini açıklayan bir kavramdır. Bu dönem, genç bireylerin bağımsızlık kazanma, kariyer seçimi yapma ve kimlik oluşturma süreçlerini deneyimledikleri kritik bir aşamayı temsil eder.