Yaşlıların manevi ihtiyaçları oldukça önemlidir ve hayatlarının son dönemlerinde desteklenmeleri gereken bir konudur. Manevi ihtiyaçlarının karşılanması, umut, hayatın anlamı ve amacı, sevgi ve sevilme ihtiyacı gibi konuları içerebilir. Ayrıca dua etme, ibadet etme ve kendilerini yalnız hissetmemeleri de önemlidir. Bu noktada sosyal çalışmacılar, yaşlı bireylere destek vererek manevi ihtiyaçlarını karşılamada yardımcı olabilirler.

Yaşlılığın bir hastalık olduğunu düşünen Yunan filozofu Aristoteles'dir. Aristoteles, hastalığın erken gelen bir yaşlılık, yaşlılığın ise doğal bir hastalık olduğuna inanıyordu. Bu düşünce, yaşlılık konusunda farklı perspektiflerin olduğunu göstermektedir.

"Kamitok" terimi yaşlı insan katline atıfta bulunan bir ifadedir. İlkel toplumların birçoğunda rastlanan bu kavram, yaşlı insanların bazı kültürlerde maruz kaldığı olumsuz uygulamaları ifade etmektedir. Bu tür uygulamaların yaşlılara yapılmaması ve yaşlı bireylerin hak ettikleri saygı ve değeri görmeleri önemlidir.

Manevi bakım aktiviteleri, yaşlı bireylere manevi destek sağlamak amacıyla yapılan faaliyetleri ifade eder. Bu aktiviteler arasında yaşlıların hayatın anlamını bulmalarına yardımcı olmak, cesaret verici telkinde bulunmak, sabırla dinlemek ve inanç ihtiyaçlarını desteklemek gibi konular yer alabilir. Manevi bakım, yaşlı bireylerin ruhsal ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik önemli bir yaklaşımdır.

Platon'a göre gerçek aşk, platonik aşk olarak bilinir. Bu kavram, seksüellikten çıkarak daha tinsel bir boyuta ulaşan aşkı ifade eder. Platonik aşk, karşılıksız ve tanrısal bir aşk anlamına gelebilir. Bu düşünce, aşkın daha derin ve manevi bir boyutta ele alınabileceğini vurgular.

Gerontokrasi terimi, toplumda en yaşlı bireyin en üst düzeyde bulunduğu bir hiyerarşik yapıyı ifade eder. Bu sistemde, en yaşlı bireyin iradesine tabi olunur ve en üst düzeydeki karar verici konumunda yer alır. Gerontokrasi, siyasi bir yönetim biçimi olarak değil, aynı zamanda sosyolojik bir olgu olarak da incelenebilir.

Ilkel toplumlarda yaşlının konumu genellikle saygı ve otoriteye dayalıdır. Yaşlılar, ailenin başı olabilir ve en yüksek statüye sahip bireyler olarak kabul edilebilirler. Ekonomik, politik, dini ve sosyal konularda karar verici kişi konumunda olabilirler. Bu durum, tarımsal geleneklere dayalı toplumlarda yaygın olan bir uygulamadır.