haberci
Efsanevi Üye
Yitik Vagonların Hüzünlü Melodisi
Bir tren gidiyor, hatıralarla yüklü,
Karanlık perondan, sessizce süzüldü.
Gözlerimde buğulu, belki de son bakış,
Kalbimde derin bir sızı, hüzünle karış.
Karanlık perondan, sessizce süzüldü.
Gözlerimde buğulu, belki de son bakış,
Kalbimde derin bir sızı, hüzünle karış.
Vagonlar ardında bıraktı koca bir dünya,
Anılar dizildi, rayların ince ruhuna.
Ardından el sallarken rüzgarla dans eden,
Gözlerimde bir damla yaş, içimde bir matem.
Anılar dizildi, rayların ince ruhuna.
Ardından el sallarken rüzgarla dans eden,
Gözlerimde bir damla yaş, içimde bir matem.
Gidenin ardından kalan sessiz sevdalar,
Yüreğimde derin bir yara, hüzünle parlar.
Tren kalkarken, umutlar, düşler eksik kalır,
Gidenin ardından kalan sadece anılar.
Yüreğimde derin bir yara, hüzünle parlar.
Tren kalkarken, umutlar, düşler eksik kalır,
Gidenin ardından kalan sadece anılar.
Bu ayrılık türküsü, rayların melodisi,
Kalbimde yankılanır, ayrılık sancısı.
Ve her bir düdük sesi, yitip giden hayaller,
Giden trenin ardından, kalbimdeki sesler.
Kalbimde yankılanır, ayrılık sancısı.
Ve her bir düdük sesi, yitip giden hayaller,
Giden trenin ardından, kalbimdeki sesler.