haberci
Efsanevi Üye
Yorgun Bankta Hatıraların İzleri
Sessiz bir park, yorgun bank, hatıralarla dolu,
Babam otururdu hep, gözlerinde bir umut,
Rüzgarın fısıldadığı eski bir türküyü,
Dinlerdim usulca, içime dolan huzuru.
Zaman geçer, anılar kalır öylece,
Gözlerimde canlanır, o eski sahneler,
Babamın sıcak sesi, lal olmuş duygularımda,
Her cümlesi, kalbime işlenmiş heceler.
Bir gün dönerim o parka, aynı bankta beklerim,
Zamanın durduğu, anıların canlandığı yerde,
Babamı, sesini, hatıraların tatlı sükunetini,
Hissedip, gözlerimi kaparım derin bir özlemle.
Ve bilirim, anılar hiç kaybolmaz,
Yorgun bankta, izleri baki kalır,
Her oturuşumda, babamın sesi yankılanır,
Kalbimde, daima taptaze yaşanır.