haberci
Efsanevi Üye
Zamanın Dokunuşlarında Annemin Ezgisi
Bahar sabahında, sessizce akan nehir gibi,
Zaman fısıldar bana, annemin sesinde bir melodi.
Yıllar geçse de, kalbimde yankılanan,
Sonsuz bir sevgi, annemin adını fısıldayan.
Zaman fısıldar bana, annemin sesinde bir melodi.
Yıllar geçse de, kalbimde yankılanan,
Sonsuz bir sevgi, annemin adını fısıldayan.
Gözlerinde saklı, geçmişten gelen ışık,
Her adımda bana yol gösteren bir aydınlık.
Gecenin karanlığında kaybolduğumda,
Anneme dair anılar, yıldız olur dağılır havada.
Her adımda bana yol gösteren bir aydınlık.
Gecenin karanlığında kaybolduğumda,
Anneme dair anılar, yıldız olur dağılır havada.
Ellerimden tutan, zamana inat bir el,
Her dokunuşunda hissettiğim o özel tel.
Rüzgarla savrulurken yapraklar,
Annemi duyarım, her bir fısıltıda saklı dualar.
Her dokunuşunda hissettiğim o özel tel.
Rüzgarla savrulurken yapraklar,
Annemi duyarım, her bir fısıltıda saklı dualar.
Zaman dursa da bir an için ne fark eder,
Anneme duyduğum sevgiyle dolu bu gönül yeter.
Kalbimdeki çiçekler, onunla hep taze kalır,
Zamanın içinde, annemin sesiyle huzur bulur.
Anneme duyduğum sevgiyle dolu bu gönül yeter.
Kalbimdeki çiçekler, onunla hep taze kalır,
Zamanın içinde, annemin sesiyle huzur bulur.