haberci
Meraklı Üye
Zamanın Sessiz Tanığı
Babamın eski saatine baktım bir akşam,
Her tik tak, geçmişten bir anı taşır bana.
Solan yılların izidir, hatıraların aynası,
Zamanı durduran bir sessizlik sarar ruhumu.
O gösterişli kadran, ne anlar gördü kim bilir?
Saatlerce yansıdı, yaşamın tüm renkleri.
Her çizikte bir yolculuk, her harekette bir öykü,
Dönerken akreple yelkovan, duygular sarmalar beni.
Babamdan kalan bu yadigâr, bir hazine dolusu,
Her dokunuşta kalbimde sevgiyle dillenir adı.
Varlığı, geçmişi bugüne bağlar usulca,
Bir saat, iki nesil, tek ruh ve sonsuz zaman.
Belki de en çok o severdi bu eski saati,
Duruşu, onun vakur tavrını taşırdı adeta.
Ve şimdi ben, her baktığımda derin bir özlemle,
Zamanın sessiz tanığı olarak severim onu.