Diş çürükleri çocuklarda görülen ve prevalansı en yüksek kronik enfeksiyöz hastalıktır. Şiddetli diş çürükleri diş doktoru kliniğinde müdahale edilmesi çok güçlükle bir hastalıktır ve tedavileri için çoklukla birçok kere diş tabibi ziyareti gerektirmektedir. Süt dişlenme devrinde görülen çürükler tıpkı vakitte ileri devirlerde daimi dişlerde meydana gelebilecek çürüklerinde bir belirtisidir. Literatürlerden yapılan derlemeler çocuklarda diş çürüklerinin oluşumuyla ilgili birçok kritik süreci ortaya koymaktadır.
Birinci gerçekleşen hadise diş çürüklerinin bir numaralı sorumlusu olan Streptococcus mutansların bebeğe geçişidir. 2. gerçekleşen hadise ise Streptococus Mutansların patolojik seviyelerde birikmesidir ve sonrasında başta şeker olmak üzere çürüğü arttırıcı karbonhidratlara uzun devir maruz kalınmasıdır. Üçüncü olarak ta minenin süratli bir halde demineralizasyonu ve devam eden süreçte kavitasyon oluşmasıdır. Karyojenik (çürük yapıcı) bakteriler tipik bir formda valideden yahut evlat bakıcıdan geçmektedir. Bu duruma bebeğinin yemeğinin tadına bakarken tıpkı kaşığın paylaşılması, alana düşen emziğin refleks olarak ağızda temizlenmesi yahut bebeğin ağzının tükürükle temizlenmesi üzere alışkanlıkların direkt tükürük geçişlerine sebep olmasından kaynaklanmaktadır. Evladın doğumundan sonraki rastgele bir periyotta ağızda bakteri kolonizasyonu gerçekleşebilmektedir ama mahsusen dişlerin sürmesinden sonra yahut damak-dudak yarıklı bebeklerde ağza yerleştirilen obturatörler bakterilerin tutunabilmesi için gerekli olan sert yüzeyleri sağladıkları için bakteri kolonizasyonu için büyük potansiyel yaratmaktadırlar.
Erken periyotta bebeğin S. Mutansla enfekte olması geciktirilebilirse bu periyotta vesair bakteriler oral mikro florada hakim olacağı için sonraki periyotta plakta S. Mutansın sayıca baskınlığı azaltılacağından patolojik bir tesir göstermeyecektir. DNA parmak izi (DNA fingerprint) çalışmaları ağızda ki patojen S.mutansların kaynağının büyük ölçüde valideden kaynaklandığı ve vakaların yüzde 70’inde anne-bebek çiftleri genotiplerinin eşleştiği bildirilmiştir. Bundan dolayıdır ki validenin geçmiş ve mevcut periyotta ki çürük hikayesi bakteri enfeksiyonun geçişini tedbire açısından anada uygulanacak hami ve operatif pratiklerin kıymetini daha da artırmaktadır. Karyojenik bakterilerin geçişi lakin anada ki bakteri rezervinin azaltılmasıyla, taşıyıcıdan uzak tutulmasıyla ve bebeğin kolonizasyona karşı direncini artırmakla mümkündür.
Validede ki Streptococcus Mutans rezervuarı topikal flor yahut klorheksidin pratikleriyle, ksilotollü sakız çiğnenmesiyle yahut yalın karbonhidratların tüketiminin azaltılmasıyla mümkün olabilmektedir. Taşıyıcıdan dikey geçişi önleyebilmek için evvelce haberlendirme yapılmalı ve tükürüğün geçişine sebep olabilecek davranış patenlerinin minimalize edilmesi sağlanmalıdır. Kolonizasyona karşı direnç evladın karbonhidrat alınımı kısıtlamakla yahut belli aralıklar florlu vernik pratikleriyle mümkündür. Hamileliğin birinci altı ayında yüzde 0.05’lik sodyum florid ve yüzde 0.12’lik klorheksidin kombinasyonu bir karışımla günlük gargara yapılmasının diş çürüğüne sebep olan bakterinin kolonizasyonu değerli aşamada azaltabileceği ve sonrasında da evlada geçme riskini de sarih halde düşürebileceği çalışmalarda net bir formda ortaya konulmuştur.
Günay ve arkadaşlarının yaptıkları çalışma hamilelik periyodunda yapılacak olan primer gözetici pratiklerin aktifliğini göstermiştir. Öbür bir uzun periyot çalışmada ise günde 3-5 defa ksilotollü sakız çiğnenmesinin valideden evlada bakteri geçişini kıymetli biçimde azalttığını ortaya koymuştur. Sonuç olarak; validede hamilelik periyodu ve sonrasında uygulanacak olan gözetici tedaviler ağız mikro florasında S.Mutans sayısında değerli kademede azalmaya sebep olacak ve sonrasında evlada bakterinin geçme ve patojenik tesir gösterme ihtimali epeyce azalacaktır. Dolaysıyla sonraki periyotlarda evlatların çürük riski de azaltılabilmiş olacaktır.
Birinci gerçekleşen hadise diş çürüklerinin bir numaralı sorumlusu olan Streptococcus mutansların bebeğe geçişidir. 2. gerçekleşen hadise ise Streptococus Mutansların patolojik seviyelerde birikmesidir ve sonrasında başta şeker olmak üzere çürüğü arttırıcı karbonhidratlara uzun devir maruz kalınmasıdır. Üçüncü olarak ta minenin süratli bir halde demineralizasyonu ve devam eden süreçte kavitasyon oluşmasıdır. Karyojenik (çürük yapıcı) bakteriler tipik bir formda valideden yahut evlat bakıcıdan geçmektedir. Bu duruma bebeğinin yemeğinin tadına bakarken tıpkı kaşığın paylaşılması, alana düşen emziğin refleks olarak ağızda temizlenmesi yahut bebeğin ağzının tükürükle temizlenmesi üzere alışkanlıkların direkt tükürük geçişlerine sebep olmasından kaynaklanmaktadır. Evladın doğumundan sonraki rastgele bir periyotta ağızda bakteri kolonizasyonu gerçekleşebilmektedir ama mahsusen dişlerin sürmesinden sonra yahut damak-dudak yarıklı bebeklerde ağza yerleştirilen obturatörler bakterilerin tutunabilmesi için gerekli olan sert yüzeyleri sağladıkları için bakteri kolonizasyonu için büyük potansiyel yaratmaktadırlar.
Erken periyotta bebeğin S. Mutansla enfekte olması geciktirilebilirse bu periyotta vesair bakteriler oral mikro florada hakim olacağı için sonraki periyotta plakta S. Mutansın sayıca baskınlığı azaltılacağından patolojik bir tesir göstermeyecektir. DNA parmak izi (DNA fingerprint) çalışmaları ağızda ki patojen S.mutansların kaynağının büyük ölçüde valideden kaynaklandığı ve vakaların yüzde 70’inde anne-bebek çiftleri genotiplerinin eşleştiği bildirilmiştir. Bundan dolayıdır ki validenin geçmiş ve mevcut periyotta ki çürük hikayesi bakteri enfeksiyonun geçişini tedbire açısından anada uygulanacak hami ve operatif pratiklerin kıymetini daha da artırmaktadır. Karyojenik bakterilerin geçişi lakin anada ki bakteri rezervinin azaltılmasıyla, taşıyıcıdan uzak tutulmasıyla ve bebeğin kolonizasyona karşı direncini artırmakla mümkündür.
Validede ki Streptococcus Mutans rezervuarı topikal flor yahut klorheksidin pratikleriyle, ksilotollü sakız çiğnenmesiyle yahut yalın karbonhidratların tüketiminin azaltılmasıyla mümkün olabilmektedir. Taşıyıcıdan dikey geçişi önleyebilmek için evvelce haberlendirme yapılmalı ve tükürüğün geçişine sebep olabilecek davranış patenlerinin minimalize edilmesi sağlanmalıdır. Kolonizasyona karşı direnç evladın karbonhidrat alınımı kısıtlamakla yahut belli aralıklar florlu vernik pratikleriyle mümkündür. Hamileliğin birinci altı ayında yüzde 0.05’lik sodyum florid ve yüzde 0.12’lik klorheksidin kombinasyonu bir karışımla günlük gargara yapılmasının diş çürüğüne sebep olan bakterinin kolonizasyonu değerli aşamada azaltabileceği ve sonrasında da evlada geçme riskini de sarih halde düşürebileceği çalışmalarda net bir formda ortaya konulmuştur.
Günay ve arkadaşlarının yaptıkları çalışma hamilelik periyodunda yapılacak olan primer gözetici pratiklerin aktifliğini göstermiştir. Öbür bir uzun periyot çalışmada ise günde 3-5 defa ksilotollü sakız çiğnenmesinin valideden evlada bakteri geçişini kıymetli biçimde azalttığını ortaya koymuştur. Sonuç olarak; validede hamilelik periyodu ve sonrasında uygulanacak olan gözetici tedaviler ağız mikro florasında S.Mutans sayısında değerli kademede azalmaya sebep olacak ve sonrasında evlada bakterinin geçme ve patojenik tesir gösterme ihtimali epeyce azalacaktır. Dolaysıyla sonraki periyotlarda evlatların çürük riski de azaltılabilmiş olacaktır.