Her gece rüyama geliyorsun…
Elimi tutup “üzülme bir tanem ” diyorsun.
Uyanıyorum aklıma geliyor her sabah bir yıl daha yaşlanıyorum.
Bazen unutuyorum olanları uyanınca yattığın odaya koşuyorum.
Anlıyorum ki giderken bıraktığın tek boşluk yüreğimdeki yerin değilmiş...
Kimselere anlatamıyorumkimseler anlamıyor…
Dilim çözülmüyor konuşamıyorum...
Belki hissedersin duyarsın diye sessiz çığlıklarımla sana haykırıyorum...
Ama ne duyan var nede gören…
Kimse anlamıyor beni…
Tıpkı senin beni anlamadığın gibi…
İnsan hissettiği yaştadır derler ya galiba ben ölüme yaklaşıyorum...
Her gün yorgun kırgın ağlamaklı günlerdeyim…
Biraz daha ölüme yakınlaştıran dayanılmaz hasretin...
Sevgi…
Sevgi öyle bir şey ki en derinlere girebiliyor.
Girdikten sonrada ne kadar uğraşırsan uğraş bir türlü çıkmıyor.
Sana kalanson demini yaşadığımız bir aşkı bitirmek sadece.
Sadece arkanı dönüp gitmek.
Sadece ve sadece beni bilmediğim bir yerde bilmediğim hayatta başrolde bile olmadığım bir serüvende olmak ve gitmek…
Bu gece yine özlemlerime sarıldım…
Dün akşam Sen gideli tam 4 sene oldu…
İçimde bir yerler acıyordu…
Hissedebiliyordum…
Pencereyi açtım…
Bir sigara yaktım…
Yağan yağmuru izledim sonra…
Üşüdüm biraz…
Annem geldi yanıma…
O kadar sene bu konuda konuşmayan annem ilk defa bir şey sordu…
O kadar senenin yorgunluğuna bende dayanamadım…
Konuştum…
“Neden” diye sordu...
“Neden gitti?”
Verecek bir cevap bulamadım...
Bildiğim tüm kelimeler sanki senle beraber gitmiş gibi...
İki damla yaş aktı gözlerimden…
Her damlada seni gördüm…
Bir şey diyemeden hıçkırıklara boğuldum…
Sonrası derin bir sessizlik…
Olurda bu gece ölürsem…
Keşke…
Keşke şuan yanımda olsaydın…
Sımsıkı sarılıp beni hiç bırakmayacağını söyleseydin…
O kadar ihtiyacım var ki sana…
Ama yoksun işte…
Yoksun…
Ölüm beni çağırıyor bak.
Azrail ‘hadi kalk gidelim artık’ diyor.
Seni daha fazla üzmeden gideyim artık.
Artık ben hayatından tamamen gidiyorum…
Bir zamanlar senin yaptığın bende gibi gidiyorum...
Bende Artık Ölüyorum Bir tanem…
Ölüyorum buralarda...
Elimi tutup “üzülme bir tanem ” diyorsun.
Uyanıyorum aklıma geliyor her sabah bir yıl daha yaşlanıyorum.
Bazen unutuyorum olanları uyanınca yattığın odaya koşuyorum.
Anlıyorum ki giderken bıraktığın tek boşluk yüreğimdeki yerin değilmiş...
Kimselere anlatamıyorumkimseler anlamıyor…
Dilim çözülmüyor konuşamıyorum...
Belki hissedersin duyarsın diye sessiz çığlıklarımla sana haykırıyorum...
Ama ne duyan var nede gören…
Kimse anlamıyor beni…
Tıpkı senin beni anlamadığın gibi…
İnsan hissettiği yaştadır derler ya galiba ben ölüme yaklaşıyorum...
Her gün yorgun kırgın ağlamaklı günlerdeyim…
Biraz daha ölüme yakınlaştıran dayanılmaz hasretin...
Sevgi…
Sevgi öyle bir şey ki en derinlere girebiliyor.
Girdikten sonrada ne kadar uğraşırsan uğraş bir türlü çıkmıyor.
Sana kalanson demini yaşadığımız bir aşkı bitirmek sadece.
Sadece arkanı dönüp gitmek.
Sadece ve sadece beni bilmediğim bir yerde bilmediğim hayatta başrolde bile olmadığım bir serüvende olmak ve gitmek…
Bu gece yine özlemlerime sarıldım…
Dün akşam Sen gideli tam 4 sene oldu…
İçimde bir yerler acıyordu…
Hissedebiliyordum…
Pencereyi açtım…
Bir sigara yaktım…
Yağan yağmuru izledim sonra…
Üşüdüm biraz…
Annem geldi yanıma…
O kadar sene bu konuda konuşmayan annem ilk defa bir şey sordu…
O kadar senenin yorgunluğuna bende dayanamadım…
Konuştum…
“Neden” diye sordu...
“Neden gitti?”
Verecek bir cevap bulamadım...
Bildiğim tüm kelimeler sanki senle beraber gitmiş gibi...
İki damla yaş aktı gözlerimden…
Her damlada seni gördüm…
Bir şey diyemeden hıçkırıklara boğuldum…
Sonrası derin bir sessizlik…
Olurda bu gece ölürsem…
Keşke…
Keşke şuan yanımda olsaydın…
Sımsıkı sarılıp beni hiç bırakmayacağını söyleseydin…
O kadar ihtiyacım var ki sana…
Ama yoksun işte…
Yoksun…
Ölüm beni çağırıyor bak.
Azrail ‘hadi kalk gidelim artık’ diyor.
Seni daha fazla üzmeden gideyim artık.
Artık ben hayatından tamamen gidiyorum…
Bir zamanlar senin yaptığın bende gibi gidiyorum...
Bende Artık Ölüyorum Bir tanem…
Ölüyorum buralarda...