Beş Hececiler ve Özellikleri
Şiirlerinde Anadolu manzaralarını ve Anadolu yaşayışını coşkulu bir dille işlemişlerdir.
Milli Edebiyat akımından etkilenmiş ve şiirlerinde hece veznini kullanmışlardır.
Milli edebiyatın ölçü, biçim ve nazım şekillerini benimsemiş, o doğrultuda ürünler vermişlerdir.
Yerel özelliklerimizi yalın bir dille yansıtmaya çalışmışlardır.
Şiire I. Dünya Savaşı ve Milli Mücadele Döneminde başlamışlardır.
İlk şiirlerinde aruz veznini kullanmışlar, sonradan heceye geçmişlerdir.
Şiirde sade ve özentisiz olmayı ve süsten uzak durmayı tercih etmişler; eserlerinde konuşma dilini kullanmışlardır.
Şiirde memleket sevgisi, yurdun güzellikleri, kahramanlıklar ve yiğitlik gibi temaları işlemişlerdir.
Dize kümelerinde dörtlük esasına bağlı kalmayıp, yeni biçimler aramışlardır.
Nesir cümlesini şiire aktarmış ve düzyazıdaki söz dizimini şiirlere yansıtmışlardır.
Hece vezni ile serbest müstezat yazmayı da denemişlerdir.
Yerli-milli bir sanat ve tarih motiflerini, yaşanan hayat dilimleriyle örülü bir memleket edebiyatı meydana getirmeye yönelmişlerdir.
Toplumsal bilinç eksikliği hemen hepsini romantizme sürüklemiştir.
Gerçekçi olmak isterken, savaşın da etkisiyle ulusal duyarlılık adına gerçekçiliği yitirmişlerdir.
Doğaya yönelişi, yurt güzelliklerinin Anadolu'nun basmakalıp söyleyişlerle görüntülenmesi olarak almışlardır.
Amaçları yurtseverlik kahramanlık temalarının egemen olduğu şiirleriyle topluma güç aşılamaktır.
Sonuçta sığ bir memleketçi edebiyattan öte gidememişlerdir.
Hece ölçüsünün genellikle 11'li ve 14'lü kalıbını kullanmışlardır. Daha sonraları, yeni biçimler arayarak oldukça uzun şiirler de yazmışlardır.
Şiirlerinde Anadolu manzaralarını ve Anadolu yaşayışını coşkulu bir dille işlemişlerdir.
Milli Edebiyat akımından etkilenmiş ve şiirlerinde hece veznini kullanmışlardır.
Milli edebiyatın ölçü, biçim ve nazım şekillerini benimsemiş, o doğrultuda ürünler vermişlerdir.
Yerel özelliklerimizi yalın bir dille yansıtmaya çalışmışlardır.
Şiire I. Dünya Savaşı ve Milli Mücadele Döneminde başlamışlardır.
İlk şiirlerinde aruz veznini kullanmışlar, sonradan heceye geçmişlerdir.
Şiirde sade ve özentisiz olmayı ve süsten uzak durmayı tercih etmişler; eserlerinde konuşma dilini kullanmışlardır.
Şiirde memleket sevgisi, yurdun güzellikleri, kahramanlıklar ve yiğitlik gibi temaları işlemişlerdir.
Dize kümelerinde dörtlük esasına bağlı kalmayıp, yeni biçimler aramışlardır.
Nesir cümlesini şiire aktarmış ve düzyazıdaki söz dizimini şiirlere yansıtmışlardır.
Hece vezni ile serbest müstezat yazmayı da denemişlerdir.
Yerli-milli bir sanat ve tarih motiflerini, yaşanan hayat dilimleriyle örülü bir memleket edebiyatı meydana getirmeye yönelmişlerdir.
Toplumsal bilinç eksikliği hemen hepsini romantizme sürüklemiştir.
Gerçekçi olmak isterken, savaşın da etkisiyle ulusal duyarlılık adına gerçekçiliği yitirmişlerdir.
Doğaya yönelişi, yurt güzelliklerinin Anadolu'nun basmakalıp söyleyişlerle görüntülenmesi olarak almışlardır.
Amaçları yurtseverlik kahramanlık temalarının egemen olduğu şiirleriyle topluma güç aşılamaktır.
Sonuçta sığ bir memleketçi edebiyattan öte gidememişlerdir.
Hece ölçüsünün genellikle 11'li ve 14'lü kalıbını kullanmışlardır. Daha sonraları, yeni biçimler arayarak oldukça uzun şiirler de yazmışlardır.
