Beynimiz vücudumuzda olmazsa olmaz olan organlardan biridir. Vücudumuzun bütün aldığımız besinlerden etkilendiği üzere, beynimiz de yediklerimizden etkilenir.
Beynimizi şekillendiren besinlerden daha ziyade alabilmek için yememiz ve yemememiz gereken besinler:
-Sebze ve meyve yiyin: Atalarımızın en çok tükettikleri temel azık hususu meyveler ve sebzeler, mahsusen çekirdeksiz meyveler ve başkalarıydı. Onların yedikleri zerzevat ve meyveler bizim yediklerimizden 3 kat daha çeşitliydi. Yenen kabuklu meyveler ve baklagiller,meyve ve sebzeler, %65 kalori ve bir günde 100 gram lif sağlıyordu. Bizim aldığımız lif ve kalorinin neredeyse 10 katı. Meyve ve sebzeler kişilerin bugün takviye aldığı kadar çok vitamin, mineral ve oksit giderici sağlar.
-Bol ölçüde deniz eseri yiyin: Omega 6 yağına rağmen bir modül omega 3 ya da en ziyade 4, omega 6 yağına rağmen bir omega 3 almak, bu dimağın aksamadan çalışmasını sağlar. Bugün mısır yağları, margarinler, fırında pişirilmiş patatesler içindeki omega 6 ölçüsü, balık tipi omega 3 yağı ölçüsünün on beş ya da yirmi katı. Bu, hücrelerin bilhassa dimağ hücrelerinin hastalanmasına neden oluyor. Şayet omega 3 yağı ehliyetsiz olursa ve omega 6 yağı çok çokça ölçüde olursa, dimağ hücrelerinin çalışması aksar ya da bu hücreler hiç çalışamaz hale gelirler. Dimağı güçlendiren yiyeceklerden yağlı balık, münhasıran som balığı, sardunya, uskumru ve ringa yemek ya da balık yağı kapsülü almak ve omega 6’yı azaltmak.
-Şeker: Atalarımız tatlandırıcı olarak bal ve meyveleri kullanırlardı. Bugün bir yıllık saf şeker tüketimimiz yılda ortalama 250 kilo. Atalarımızın aldığı orantıda karbonhidrat alıyoruz ancak onların karbonhidratları besin pahası yüksek olan zerzevat ve meyvelerden geliyordu. Bizimkinin ise yalnızca üçte biri zerzevat ve meyvelerden geliyor. Çoğunluğu ise şekerden geliyor. Şeker kandaki insülin, glikoz ve trigliserid nispetini arttırıyor ve bu da felç ve beyefendisinin vazifesini gerektiği üzere yanına getirmemesi belirtilerinin görülmesine neden oluyor.
-İşlenmiş yağlar: Yakın devranda işlenmiş zerzevat yağları ve katı yağ tüketimindeki süratli ve büyük artış, dimağımızın, alışkın olmadığı yağ çeşitleriyle yüklenmesine neden oluyor. Atalarımız yalnızca yiyeceklerin içinde bulunan yağları yiyorlardı ve yağdan aldıkları kalori ölçüsü yalnızca %22, bugün bizim ise %35 tir. Hidrojenle birleştirilmiş ve trans yağlar üzere damar sertliğini önleyen yağların çok tüketimi, hücrelerin düzgün bir halde çalışmasını ketler ve bu da dimağa zararlıdır. Kimi yağlar dimağın gereksinimlerine daha mütenasiptir: canola yağı, zeytin yağı, keten tohumu yağı…..
-Potasyum ve Sodyum: Değerli olan sodyumdan değil potasyumdan güçlü beslenmektir. Atalarımız bunu daha çok zerzevat ve meyve tüketerek 7000 miligram potasyum ve yalnızca 600 gram sodyum alıyorlardı. Bugün ise biz 4000 miligram sodyum yalnızca 2500 miligram potasyum alıyoruz. Yapılan çalışmalarda potasyumdan daha çok sodyum yiyen tek göğüslü canlı insan olarak belirlenmiştir. Ve bu bize yüksek kan basıncı ve felçten ötürü sakatlık ve vefat olarak geri dönüyor.
Beynimizi şekillendiren besinlerden daha ziyade alabilmek için yememiz ve yemememiz gereken besinler:
-Sebze ve meyve yiyin: Atalarımızın en çok tükettikleri temel azık hususu meyveler ve sebzeler, mahsusen çekirdeksiz meyveler ve başkalarıydı. Onların yedikleri zerzevat ve meyveler bizim yediklerimizden 3 kat daha çeşitliydi. Yenen kabuklu meyveler ve baklagiller,meyve ve sebzeler, %65 kalori ve bir günde 100 gram lif sağlıyordu. Bizim aldığımız lif ve kalorinin neredeyse 10 katı. Meyve ve sebzeler kişilerin bugün takviye aldığı kadar çok vitamin, mineral ve oksit giderici sağlar.
-Bol ölçüde deniz eseri yiyin: Omega 6 yağına rağmen bir modül omega 3 ya da en ziyade 4, omega 6 yağına rağmen bir omega 3 almak, bu dimağın aksamadan çalışmasını sağlar. Bugün mısır yağları, margarinler, fırında pişirilmiş patatesler içindeki omega 6 ölçüsü, balık tipi omega 3 yağı ölçüsünün on beş ya da yirmi katı. Bu, hücrelerin bilhassa dimağ hücrelerinin hastalanmasına neden oluyor. Şayet omega 3 yağı ehliyetsiz olursa ve omega 6 yağı çok çokça ölçüde olursa, dimağ hücrelerinin çalışması aksar ya da bu hücreler hiç çalışamaz hale gelirler. Dimağı güçlendiren yiyeceklerden yağlı balık, münhasıran som balığı, sardunya, uskumru ve ringa yemek ya da balık yağı kapsülü almak ve omega 6’yı azaltmak.
-Şeker: Atalarımız tatlandırıcı olarak bal ve meyveleri kullanırlardı. Bugün bir yıllık saf şeker tüketimimiz yılda ortalama 250 kilo. Atalarımızın aldığı orantıda karbonhidrat alıyoruz ancak onların karbonhidratları besin pahası yüksek olan zerzevat ve meyvelerden geliyordu. Bizimkinin ise yalnızca üçte biri zerzevat ve meyvelerden geliyor. Çoğunluğu ise şekerden geliyor. Şeker kandaki insülin, glikoz ve trigliserid nispetini arttırıyor ve bu da felç ve beyefendisinin vazifesini gerektiği üzere yanına getirmemesi belirtilerinin görülmesine neden oluyor.
-İşlenmiş yağlar: Yakın devranda işlenmiş zerzevat yağları ve katı yağ tüketimindeki süratli ve büyük artış, dimağımızın, alışkın olmadığı yağ çeşitleriyle yüklenmesine neden oluyor. Atalarımız yalnızca yiyeceklerin içinde bulunan yağları yiyorlardı ve yağdan aldıkları kalori ölçüsü yalnızca %22, bugün bizim ise %35 tir. Hidrojenle birleştirilmiş ve trans yağlar üzere damar sertliğini önleyen yağların çok tüketimi, hücrelerin düzgün bir halde çalışmasını ketler ve bu da dimağa zararlıdır. Kimi yağlar dimağın gereksinimlerine daha mütenasiptir: canola yağı, zeytin yağı, keten tohumu yağı…..
-Potasyum ve Sodyum: Değerli olan sodyumdan değil potasyumdan güçlü beslenmektir. Atalarımız bunu daha çok zerzevat ve meyve tüketerek 7000 miligram potasyum ve yalnızca 600 gram sodyum alıyorlardı. Bugün ise biz 4000 miligram sodyum yalnızca 2500 miligram potasyum alıyoruz. Yapılan çalışmalarda potasyumdan daha çok sodyum yiyen tek göğüslü canlı insan olarak belirlenmiştir. Ve bu bize yüksek kan basıncı ve felçten ötürü sakatlık ve vefat olarak geri dönüyor.
