Freud’un kurt adam hadisesi olarak bilinen nevroz hadisesini inceleyerek nevrozları daha yakından görmek istemekteyim. Bu hadise 18 yaşında bel soğukluğu hastalığına yakalan bir erkeğe aittir. Manik-depresif bozukluk tanısı almıştır. Hastanın çocukluk nevrozu üzerinden 15 yıl geçmiştir. Bu da çocukluk hayallerinin yetişkinlikte gerçekleştirilen tahlillerde işe yarıyor olması üzere, çocukluk nevrozlarının yetişkinlikteki nevrozları anlamak konusunda işe fayda olduğunu göstermektedir. Hastanın anne ve babası genç yaşta evlenmiş memnun bir çifttir. Vakit içinde annesi rahim hastalığına yakalanmış, bunun sonucunda babasında yaşanan ruh sıhhati sorunlarından ötürü konuttan uzaklaşmıştır. Ayrıyeten kendinden iki yaş büyük bir kız kardeşi bulunmaktadır. Hastayı annesi sıhhat sorunlarından ötürü fazla ilgilenemeyen annesi değil, yaşlı ve halktan bir bayan büyütmüştür. Hasta bastırdığı ve sonradan ortaya çıkan bir anısında bakıcısıyla birlikte anne baba ve kardeşinin gittiği bir otomobilin gerisinden bakmaktadır. Başlangıçta çok sakin bir çocuk olan hasta, anne ve babası bir seyahatten döndükten sonra aksi ve öfkeli bir hale gelmiştir. Bu sırada hasta aile İngiliz mürebbiyenin yanında kalmaktadır ve ailesi bu değişimi buna bağlamaktadır. Hasta birinci olarak bir kitapta gördüğü kurt fotoğrafından korkup çığlık attığını anlatmaktadır. Bu sırada çocuk olan hasta, birçok hayvandan korkmaya başlamaktadır. Örneğin böceklerden korktuğunu lakin birebir vakitte böceklere azap yaptığını hatırlamaktadır. Bir mühlet boyunca dindar olduğunu, uyumadan evvel odasında olan kutsal tabloları sırayla öptüğünü belirtmektedir. Freud’a nazaran bu hasta için bir saplantı nevrozundan şikayetçi olduğunu söylemek mümkündür. Çocukluk devri başlangıcında babasıyla çok güzel bir bağlantısı olduğunu, babasının onu çok sevdiğini düşünmektedir. Çocukluk periyodunun sonlarına hakikat bu bağın zedelendiğini anlatmaktadır. Bu hadisede çocuktaki karakter değişikliği, fobilerin kaynağı ve saplantılı dindarlığın nereden çıktığı incelenmiştir. Birinci kuşku uyandıran olay kastrasyon kompleksine işaret eden İngiliz mürebbiyenin sokağa çıktıklarında ardını gösterip kuyruğuma baksanıza! demesiydi. Çocukluk periyodu incelendiğinde bir baştan çıkarılma olduğu 3 yaş 3 aydan 4 yaşına kadar süren nevrotik semptomlar olduğu gözükmektedir. Bu ayrım bir travma değil bir düş ile yapılmıştır. (Freud, 1918)
Hasta bu düşünde yatağının ayak ucundaki pencereye baktığını, pencerenin açıldığını ve pencereden gördüğü ağacın üzerinde beyaz kurtlar olduğunu söz ediyordu. Bunun gördüğü birinci anksiyete düşü olduğunu söylemiştir. Kurtların beyaz olması hastaya babasıyla birlikte gittiği koyunların bulunduğu çiftliği çağrıştırmıştır. Babasından duyduğu dehşet hastalığının en büyük nedeniydi ve bu birinci düş tahlilinde kurdun babasının yerini aldığı öğrenilmiştir. Hastanın fobisi anne babasını cinsel ilgi içinde gördüğü 1 buçuk yaşını gösteriyordu. Anksiyete babası tarafından doyuma ulaştırılmayı reddettiği manasına geliyordu. Kurdun onu yemesi babasıyla cinsel ilgiye girmesiydi. Babası tarafından pasif bir konumda olma isteği bastırılıp yerini kurt fobisi halini almıştır. Bastırmanın itici gücü olaraksa çocuğun narsistlik cinsel libidosu olduğunu görülmüştür. (Freud, 1918)
Bu olayda görülen yaklaşıma nazaran nevrozların derinlemesine tahlil edilmesiyle çocukluk periyodu anılarının yetişkinlikte olan semptomların tekrar üretimle olmadığını, kaynağını çocukluk devrinden alan bir gerilemeye borçlu olan fantezilerden oluştuğu fikri savunulmaktadır. Nevrotik şahıslar kendilerini gerileten fanztezilere bağlanma eğiliminde epey onları bundan alıkoyup bu bilinçdışı oluşumları bilince çıkartarak tedavi edilmelidir. (Freud, 1918)
Tahlilde bu çocukluk fantezilerinin gerçek olduğuna inanılan tahliller üzere bir yol izlenmelidir. Bunların farkı lakin tahlilin sonunda ortaya çıkabilecektir. Bu basamakta bunlar incelendikten sonra hastaya bunların gerçek hayattaki vazife ve sorumlulukları unutturarak fantezi eserleri olduğunu, bu misyonlarla fanteziler ortasında nasıl bir bağ olduğuna bakılması gerektiğini söylenmelidir. Bu biçimde tedavi gerçek hayatta işe fayda hale gelecektir. Bu fanteziler ortaya çıktığında incelenme yapılmadan hastanın dikkati öbür bir yere çekilirse, hastanın bu nevrotik düzeneği desteklenmiş olacaktır. Bu yüzden çocukluğa dair anılara bu bakışla bakılıp incelenmelidir. Bu anılar her vakit gerçeği yansıtmayabilir, birden fazla vakit çarpıtılmışlardır. Düşlerde ise bilhassa bu sahnelerle yer değiştiriyorsa, tahlilde tekrar birebir sahnelere dönülüyorsa hayal bir anı üzere alınıp incelenmelidir. (Freud, 1918)
Bu hadiseyle dört ya da beş yaşında yaşananların tek başına nevroz üretebildiği Sigmund Freud tarafından kanıtlanmıştır. Bu hadisede primal sahne bir cinsel ilgiyi içermektedir. Gerçek yahut fantezi olması fark etmeksizin nevrotiklerin tahlillerinde anne babalarının cinsel alaka sahnesi az görülen bir şey değildir. Tahlilin sonuna gelindikçe daha evvel konuşulmayan anılar ortaya çıkabilmektedir. Bu hadiseye nazaran Freud’un bir müdahalesi olmadan hatırladığı birinci sahne, Freud’un tedavinin bittiğini düşünmesine sebep olmuştur. Zira bundan itibaren daha evvel bahsedilen direnç ortadan kalmıştır.
Bu olaya bakarak fobileri ele alırsak fobinin genital bir tesirle oluştuğunu söylemek mümkündür. Kişi bir benlik anksiyetesi geliştirerek kendine tehdit olarak gördüğü bir şeyden müdafaaya çalışmaktadır. Ancak bastırma süreci iz bıraktığından semptom olarak ortaya çıkmaktadır. Tehlike olarak algılanan cinsel gayenin yöneldiği obje şuurda öbür bir şey tarafından temsil edilmesi gerektiği için yer değiştirme ile öteki bir objeye dönüşerek fobi halini almaktadır. Bu olayda babaya duyulan dehşetin kurt fobisi olarak bilince çıktığı incelenmiştir. Bu olaydan çıkarılan sonuçla Sigmund Freud tarafından kastrayon anksiyetesinin fobilerin oluşmasına neden olan anksiyete olduğu söylenmiştir. (Freud, 1918)
Psikanalitik tedavinin amaçladığı şey süratli bir değişim ya da olağanlaşma değil, manileri etkisiz hale getirerek hayattaki gelişimlerin olumlu ilerlemesini sağlamaktır. (Freud, 1918)
Hasta bu düşünde yatağının ayak ucundaki pencereye baktığını, pencerenin açıldığını ve pencereden gördüğü ağacın üzerinde beyaz kurtlar olduğunu söz ediyordu. Bunun gördüğü birinci anksiyete düşü olduğunu söylemiştir. Kurtların beyaz olması hastaya babasıyla birlikte gittiği koyunların bulunduğu çiftliği çağrıştırmıştır. Babasından duyduğu dehşet hastalığının en büyük nedeniydi ve bu birinci düş tahlilinde kurdun babasının yerini aldığı öğrenilmiştir. Hastanın fobisi anne babasını cinsel ilgi içinde gördüğü 1 buçuk yaşını gösteriyordu. Anksiyete babası tarafından doyuma ulaştırılmayı reddettiği manasına geliyordu. Kurdun onu yemesi babasıyla cinsel ilgiye girmesiydi. Babası tarafından pasif bir konumda olma isteği bastırılıp yerini kurt fobisi halini almıştır. Bastırmanın itici gücü olaraksa çocuğun narsistlik cinsel libidosu olduğunu görülmüştür. (Freud, 1918)
Bu olayda görülen yaklaşıma nazaran nevrozların derinlemesine tahlil edilmesiyle çocukluk periyodu anılarının yetişkinlikte olan semptomların tekrar üretimle olmadığını, kaynağını çocukluk devrinden alan bir gerilemeye borçlu olan fantezilerden oluştuğu fikri savunulmaktadır. Nevrotik şahıslar kendilerini gerileten fanztezilere bağlanma eğiliminde epey onları bundan alıkoyup bu bilinçdışı oluşumları bilince çıkartarak tedavi edilmelidir. (Freud, 1918)
Tahlilde bu çocukluk fantezilerinin gerçek olduğuna inanılan tahliller üzere bir yol izlenmelidir. Bunların farkı lakin tahlilin sonunda ortaya çıkabilecektir. Bu basamakta bunlar incelendikten sonra hastaya bunların gerçek hayattaki vazife ve sorumlulukları unutturarak fantezi eserleri olduğunu, bu misyonlarla fanteziler ortasında nasıl bir bağ olduğuna bakılması gerektiğini söylenmelidir. Bu biçimde tedavi gerçek hayatta işe fayda hale gelecektir. Bu fanteziler ortaya çıktığında incelenme yapılmadan hastanın dikkati öbür bir yere çekilirse, hastanın bu nevrotik düzeneği desteklenmiş olacaktır. Bu yüzden çocukluğa dair anılara bu bakışla bakılıp incelenmelidir. Bu anılar her vakit gerçeği yansıtmayabilir, birden fazla vakit çarpıtılmışlardır. Düşlerde ise bilhassa bu sahnelerle yer değiştiriyorsa, tahlilde tekrar birebir sahnelere dönülüyorsa hayal bir anı üzere alınıp incelenmelidir. (Freud, 1918)
Bu hadiseyle dört ya da beş yaşında yaşananların tek başına nevroz üretebildiği Sigmund Freud tarafından kanıtlanmıştır. Bu hadisede primal sahne bir cinsel ilgiyi içermektedir. Gerçek yahut fantezi olması fark etmeksizin nevrotiklerin tahlillerinde anne babalarının cinsel alaka sahnesi az görülen bir şey değildir. Tahlilin sonuna gelindikçe daha evvel konuşulmayan anılar ortaya çıkabilmektedir. Bu hadiseye nazaran Freud’un bir müdahalesi olmadan hatırladığı birinci sahne, Freud’un tedavinin bittiğini düşünmesine sebep olmuştur. Zira bundan itibaren daha evvel bahsedilen direnç ortadan kalmıştır.
Bu olaya bakarak fobileri ele alırsak fobinin genital bir tesirle oluştuğunu söylemek mümkündür. Kişi bir benlik anksiyetesi geliştirerek kendine tehdit olarak gördüğü bir şeyden müdafaaya çalışmaktadır. Ancak bastırma süreci iz bıraktığından semptom olarak ortaya çıkmaktadır. Tehlike olarak algılanan cinsel gayenin yöneldiği obje şuurda öbür bir şey tarafından temsil edilmesi gerektiği için yer değiştirme ile öteki bir objeye dönüşerek fobi halini almaktadır. Bu olayda babaya duyulan dehşetin kurt fobisi olarak bilince çıktığı incelenmiştir. Bu olaydan çıkarılan sonuçla Sigmund Freud tarafından kastrayon anksiyetesinin fobilerin oluşmasına neden olan anksiyete olduğu söylenmiştir. (Freud, 1918)
Psikanalitik tedavinin amaçladığı şey süratli bir değişim ya da olağanlaşma değil, manileri etkisiz hale getirerek hayattaki gelişimlerin olumlu ilerlemesini sağlamaktır. (Freud, 1918)
