Bir milyon Güneş kütleli bir kara deliğin içine düştüğümüzde ne görürüz ? Gelin hep birlikte bu sorunun cevabını bulmaya çalışalım…
İlk olarak ufkun dışında bizi boşuna bekleyecek uzay gemisini görürüz. Çünkü bizim görüntümüz yada veda mesajlarımız onlara ulaşamayacak olsada ( olay ufku; karadeliğin katmanlarından biri, ışık dahil içine düşen hiçbir şey geri çıkamaz) dışarıdan herhangi bir şey girmesine yasak yok.Belki dışarıdaki manzarayı biraz yadırgayacağız. Çünkü karadeliğin kütlesi ,gelen ışık demetlerini bükecek.
Kütle çekiminin etkilerini, ancak tekilliğe 600 000 km yaklaştığımızda duymaya başlayacağız. Ayaklarımız daha büyük bir kuvvetle çekilmeye başlayacak. Kendimizi uzuyor gibi hissedeceğiz. Son anımız parçalanmak üzere olduğumuz. Çünkü başından sonuna kadar bu süreç fazla uzun değil. Uzay gemisi, karadeliğin yarı çapının 10 katı uzaklıkta durmuştu. Yani karadeliğin merkezine 30 milyon, olay ufkunaysa 27 milyon kilometre uzakta.
İnceleme ekibinin buradan olay ufkunun içine girmesi 8 dakika sürdü. Ufuk çizgisinden tekilliğe varış süresi ise yalnızca yedi saniye. (Tekillik;karadeliğin merkezinde hacim sıfıra yaklaşırken bilinen fizik kanunlarının çöktüğü nokta.) Çünkü ufuktan tekilliğe düşme süresi, karadeliğin kütlesine orantılı olarak artıyor. Daha küçük bir karadeliğe, örneğin Güneş kütleli birine yaklaşacak olsaydık, daha 6000 kilometre uzaktayken, yani olay 10-20 km yarıçaplı olay ufkuna daha yaklaşamadan bile kütleçekimce parçalanacaktık.
Uzaklardan ekibi seyreden gemi, felaketi çok sonra anlayabilecek. Çünkü gemiden bakıldığında ekip karadeliğin olay ufkuna yaklaştıkça giderek yavaşlıyor gibi görünecek. Ekip tekilliğe düşüp yok olduktan sonra bile keşif gemisi hala olay ufkuna varmamış gibi görünecek. Sonsuza kadar beklense bile.
Nedeni Einstein’in kütleçekim kuralında saklı. Bu kurama göre madde uzay zamanı, bir çarşaf üzerindeki ağır bir top gibi eğiltilir. Karadelikler büyük kütleli cisimler olduklarından, uzay-zamanda oluşturdukları çukurlar da bir dipsiz kuyuyu andırıyor. İçeri düşen bir ışık fotonu bile, karşı duvara ulaşıp eğriyi tırmanarak yeniden düze ulaşamıyor. Einstein’in gösterdiği gibi uzayla zaman aslında aynı şey olduklarından kütle zamanıda bükmüş oluyor. Bu nedenle bizim için zaman daha yavaş geçerken, uzaktaki arkadaşlarımız için daha hızlı akıyor. O nedenle bizim(normal zamanda) yaptığımız eylem, gemidekiler tarafından çok yavaş yapılıyormuş gibi algılanıyor.
Varsayalım ki olay ufkuna girdikten sonra bir şekilde sağ kalmayı başardınız, bu noktadan sonra zaman artık sizin için tamamen durmuş sayılır. Yani siz olay ufkunda 10 dk geçirmiş olsanız bile karadeliğin dışındaki arkadaşlarınız için bu muhtemelen yıllara tekabül etmiş olacak. (İnterstellardaki mevzu.) O yüzden siz siz olun bir karadelik gördüğünüzde sakın içine atlayayım demeyin
İlk olarak ufkun dışında bizi boşuna bekleyecek uzay gemisini görürüz. Çünkü bizim görüntümüz yada veda mesajlarımız onlara ulaşamayacak olsada ( olay ufku; karadeliğin katmanlarından biri, ışık dahil içine düşen hiçbir şey geri çıkamaz) dışarıdan herhangi bir şey girmesine yasak yok.Belki dışarıdaki manzarayı biraz yadırgayacağız. Çünkü karadeliğin kütlesi ,gelen ışık demetlerini bükecek.
Kütle çekiminin etkilerini, ancak tekilliğe 600 000 km yaklaştığımızda duymaya başlayacağız. Ayaklarımız daha büyük bir kuvvetle çekilmeye başlayacak. Kendimizi uzuyor gibi hissedeceğiz. Son anımız parçalanmak üzere olduğumuz. Çünkü başından sonuna kadar bu süreç fazla uzun değil. Uzay gemisi, karadeliğin yarı çapının 10 katı uzaklıkta durmuştu. Yani karadeliğin merkezine 30 milyon, olay ufkunaysa 27 milyon kilometre uzakta.
İnceleme ekibinin buradan olay ufkunun içine girmesi 8 dakika sürdü. Ufuk çizgisinden tekilliğe varış süresi ise yalnızca yedi saniye. (Tekillik;karadeliğin merkezinde hacim sıfıra yaklaşırken bilinen fizik kanunlarının çöktüğü nokta.) Çünkü ufuktan tekilliğe düşme süresi, karadeliğin kütlesine orantılı olarak artıyor. Daha küçük bir karadeliğe, örneğin Güneş kütleli birine yaklaşacak olsaydık, daha 6000 kilometre uzaktayken, yani olay 10-20 km yarıçaplı olay ufkuna daha yaklaşamadan bile kütleçekimce parçalanacaktık.
Uzaklardan ekibi seyreden gemi, felaketi çok sonra anlayabilecek. Çünkü gemiden bakıldığında ekip karadeliğin olay ufkuna yaklaştıkça giderek yavaşlıyor gibi görünecek. Ekip tekilliğe düşüp yok olduktan sonra bile keşif gemisi hala olay ufkuna varmamış gibi görünecek. Sonsuza kadar beklense bile.
Nedeni Einstein’in kütleçekim kuralında saklı. Bu kurama göre madde uzay zamanı, bir çarşaf üzerindeki ağır bir top gibi eğiltilir. Karadelikler büyük kütleli cisimler olduklarından, uzay-zamanda oluşturdukları çukurlar da bir dipsiz kuyuyu andırıyor. İçeri düşen bir ışık fotonu bile, karşı duvara ulaşıp eğriyi tırmanarak yeniden düze ulaşamıyor. Einstein’in gösterdiği gibi uzayla zaman aslında aynı şey olduklarından kütle zamanıda bükmüş oluyor. Bu nedenle bizim için zaman daha yavaş geçerken, uzaktaki arkadaşlarımız için daha hızlı akıyor. O nedenle bizim(normal zamanda) yaptığımız eylem, gemidekiler tarafından çok yavaş yapılıyormuş gibi algılanıyor.
Varsayalım ki olay ufkuna girdikten sonra bir şekilde sağ kalmayı başardınız, bu noktadan sonra zaman artık sizin için tamamen durmuş sayılır. Yani siz olay ufkunda 10 dk geçirmiş olsanız bile karadeliğin dışındaki arkadaşlarınız için bu muhtemelen yıllara tekabül etmiş olacak. (İnterstellardaki mevzu.) O yüzden siz siz olun bir karadelik gördüğünüzde sakın içine atlayayım demeyin