Çocuklar sevmeyi, sevilmeyi birinci olarak anne babalarından öğrenirler. Bir aile ortamında anne babanın birbirine sevgi ile bakması, bu hoş bağı çocuklarına hissettirmeleri çok değerlidir. Her çocuk memnun ve huzurlu bir meskende büyümeyi hak eder. Hangi çocuk meskende daima hengamelerin olduğu, anne babanın birbirine öfke ile baktığı bir konut ortamı ister ki? Hele ki durum şiddet boyutuna geldiyse... Çocuklar anne babanın mutsuzluğunu, gerginliğini hissederler, aslında onlar her şeyin farkındadırlar... İşte bu türlü durumlarda o evliliği sürdürmektense hem ebeveynlerin hem de çocuğun ruhsal sıhhati için boşanma kararı gerektiğinde yanlışsız bir karar olabilir.
Çocuğuma boşanmayı nasıl açıklayacağım?
Bu süreci hakikat yönetmek, çocukta kalıcı yaralara yol açmaması açısından çok kıymetlidir. Birinci olarak alınan bu karar çocuğa en hakikat hali ile her iki ebeveyn varlığında anlatılmalıdır. Açıklamalar net olmalı, çocuğun başını daha fazla karıştırmamalıdır. Anne ve babanın söylemeleri dengeli olmalı, çocuğa o anlık memnun etmek ismine gerçekleşmeyecek kelamlar verilmemeli, çocuğa katiyen palavra söylenmemelidir. Ebeveynler birbirlerini cürümler bir lisanda konuşmamalıdırlar. Çocuklar genelde boşanmadan ötürü kendileri suçlarlar ve “onları üzdüm, benim yüzümden boşanıyorlar” kanısına kapılırlar. Bu süreçte çocuğun bir kabahati olmadığını, bu kendilerinin almış olduğu bir karar olduğu çocuğa açıklanmalıdır.
Bilhassa küçük yaş çocuklarında pekala artık bana ne olacak? Ben kiminle yaşayacağım? Annemi ya da babamı bir daha hiç göremeyecek miyim? üzere soru işaretleri oluşur ve bu belirsizlikler çocuğu kaygılandırır. Bu sorular tane tane, net bir halde cevaplanmalı ve çocuğun tasası azaltılmalıdır.
Boşanma çocuğumu nasıl tesirler?
Her çocuğun kişiliği ve gelişim özellikleri birbirinden farklıdır. Çocuğun yaşı, cinsiyeti, boşanma sonrasında hayatındaki değişikler, ebeveynler ile olan alakası etken faktörlerdir. Kimi çocuklar bu süreci çabuk atlatılır, bazılarının ise daha kuvvetli geçer. Boşanmadan sonra çocukların kendilerini mutsuz, çaresiz, karamsar hissetmeleri mümkün reaksiyonlardır. Bu süreçte çocuklarda aşağıdaki davranışlar ve his halleri gözlemlenebilir;
*Karamsar, depresif ruh hali
*Sıklıkla ağlama isteği
*Öfke hali
*Anne ya da babadan birini suçlama
*Anne ya da babaya çok bağlanma
*Arkadaşları ile görüşmek istememe ya da evvelden keyif aldığı şeyleri yapmak istememe
*Okula gitmek istemede isteksizlik, not muvaffakiyetinin düşmesi
* Daha küçük yaş çocuklarında gece altını ıslatma, tırnak yeme, gece terörleri
*Uyku ve iştahta düzensizlik
Çocuk âlâ gözlemlenmelidir. Davranışların sıklığı ve şiddeti değerlidir. Gerekirse bir uzmandan dayanak alınmalıdır. Bazen anne babalar boşanmanın çocuklarındaki bu olumsuz yansımalardan ötürü tekrar bir ortaya gelmeyi düşünürler. Boşanma kadar tekrar bir ortaya gelmekte âlâ düşünülmesi gereken kıymetli bir karardır.
Boşanma sonrasında ebeveynler nelere dikkat etmelidirler?
Ebeveynler evlilik bağlarını sona erdirseler bile, evlatları ve anne baba rolleri değişmeyen tek şeydir. Boşanma sonrasında çocuğun hayatındaki değişiklikleri minimuma indirmek tavsiye edilir. Örneğin, mümkünse çocuğun yaşadığı mesken, gittiği okul değiştirilmemelidir. Mümkünse çocuğun doğum günlerini birlikte kutlama üzere aile
ritüellerine devam edilmesi önerilir.
Boşanma sürecinden sonra, maalesef kimi ebeveynler birbirleri ortasındaki çatışmayı ve sürtüşmeyi hala devam ettirirler. Bir taraf şayet ilgiyi devam ettirmek ve barışmak istiyorsa çocuğu bu durumda kullanabiliyorlar, ya da “biz birbirimizi hala seviyoruz, barışacağız yakında” üzere çocuğun aklını karıştıracak telaffuzlarda bulunabiliyorlar. Bunlar maalesef çocuklarda baş karışıklığına, tasalarının artmasına ve anne baba ortasında kalmalarına yol açmaktadır.
Toplumumuzda her boşanmış ailenin çocuğu mutsuz, başarısız yahut problemli olacak üzere niyetler vardır. Ya da yaşanan her sorun boşanmaya bağlanır. Boşanma elbette hem ebeveynleri hem çocukları olumsuz tesirler, lakin tek başına boşanma çocukta ruhsal sorunlara yol açar demek gerçek olmayacaktır. Unutulmamalıdır ki sıhhatsiz bir evliliktense çocuğun huzurlu bir ortamda büyümesi çok daha kıymetlidir. Değerli olan bu süreci ebeveyn olarak sağlıklı ve hakikat bir formda yürütmektir.
Çocuğuma boşanmayı nasıl açıklayacağım?
Bu süreci hakikat yönetmek, çocukta kalıcı yaralara yol açmaması açısından çok kıymetlidir. Birinci olarak alınan bu karar çocuğa en hakikat hali ile her iki ebeveyn varlığında anlatılmalıdır. Açıklamalar net olmalı, çocuğun başını daha fazla karıştırmamalıdır. Anne ve babanın söylemeleri dengeli olmalı, çocuğa o anlık memnun etmek ismine gerçekleşmeyecek kelamlar verilmemeli, çocuğa katiyen palavra söylenmemelidir. Ebeveynler birbirlerini cürümler bir lisanda konuşmamalıdırlar. Çocuklar genelde boşanmadan ötürü kendileri suçlarlar ve “onları üzdüm, benim yüzümden boşanıyorlar” kanısına kapılırlar. Bu süreçte çocuğun bir kabahati olmadığını, bu kendilerinin almış olduğu bir karar olduğu çocuğa açıklanmalıdır.
Bilhassa küçük yaş çocuklarında pekala artık bana ne olacak? Ben kiminle yaşayacağım? Annemi ya da babamı bir daha hiç göremeyecek miyim? üzere soru işaretleri oluşur ve bu belirsizlikler çocuğu kaygılandırır. Bu sorular tane tane, net bir halde cevaplanmalı ve çocuğun tasası azaltılmalıdır.
Boşanma çocuğumu nasıl tesirler?
Her çocuğun kişiliği ve gelişim özellikleri birbirinden farklıdır. Çocuğun yaşı, cinsiyeti, boşanma sonrasında hayatındaki değişikler, ebeveynler ile olan alakası etken faktörlerdir. Kimi çocuklar bu süreci çabuk atlatılır, bazılarının ise daha kuvvetli geçer. Boşanmadan sonra çocukların kendilerini mutsuz, çaresiz, karamsar hissetmeleri mümkün reaksiyonlardır. Bu süreçte çocuklarda aşağıdaki davranışlar ve his halleri gözlemlenebilir;
*Karamsar, depresif ruh hali
*Sıklıkla ağlama isteği
*Öfke hali
*Anne ya da babadan birini suçlama
*Anne ya da babaya çok bağlanma
*Arkadaşları ile görüşmek istememe ya da evvelden keyif aldığı şeyleri yapmak istememe
*Okula gitmek istemede isteksizlik, not muvaffakiyetinin düşmesi
* Daha küçük yaş çocuklarında gece altını ıslatma, tırnak yeme, gece terörleri
*Uyku ve iştahta düzensizlik
Çocuk âlâ gözlemlenmelidir. Davranışların sıklığı ve şiddeti değerlidir. Gerekirse bir uzmandan dayanak alınmalıdır. Bazen anne babalar boşanmanın çocuklarındaki bu olumsuz yansımalardan ötürü tekrar bir ortaya gelmeyi düşünürler. Boşanma kadar tekrar bir ortaya gelmekte âlâ düşünülmesi gereken kıymetli bir karardır.
Boşanma sonrasında ebeveynler nelere dikkat etmelidirler?
Ebeveynler evlilik bağlarını sona erdirseler bile, evlatları ve anne baba rolleri değişmeyen tek şeydir. Boşanma sonrasında çocuğun hayatındaki değişiklikleri minimuma indirmek tavsiye edilir. Örneğin, mümkünse çocuğun yaşadığı mesken, gittiği okul değiştirilmemelidir. Mümkünse çocuğun doğum günlerini birlikte kutlama üzere aile
ritüellerine devam edilmesi önerilir.
Boşanma sürecinden sonra, maalesef kimi ebeveynler birbirleri ortasındaki çatışmayı ve sürtüşmeyi hala devam ettirirler. Bir taraf şayet ilgiyi devam ettirmek ve barışmak istiyorsa çocuğu bu durumda kullanabiliyorlar, ya da “biz birbirimizi hala seviyoruz, barışacağız yakında” üzere çocuğun aklını karıştıracak telaffuzlarda bulunabiliyorlar. Bunlar maalesef çocuklarda baş karışıklığına, tasalarının artmasına ve anne baba ortasında kalmalarına yol açmaktadır.
Toplumumuzda her boşanmış ailenin çocuğu mutsuz, başarısız yahut problemli olacak üzere niyetler vardır. Ya da yaşanan her sorun boşanmaya bağlanır. Boşanma elbette hem ebeveynleri hem çocukları olumsuz tesirler, lakin tek başına boşanma çocukta ruhsal sorunlara yol açar demek gerçek olmayacaktır. Unutulmamalıdır ki sıhhatsiz bir evliliktense çocuğun huzurlu bir ortamda büyümesi çok daha kıymetlidir. Değerli olan bu süreci ebeveyn olarak sağlıklı ve hakikat bir formda yürütmektir.