Bursa Bıçağı: 700 yıldır bıçakçı ustaları tarafından titizlikle üretilen, çeliği kestane kabuğundaki karbon elementi sayesinde sertleştirilen, sapı kalın, çeliği esnek ve keskinliği ile ünlü olan bir bıçak türü.
Bursa Cantık: Un, yaş maya, su ve tuzdan oluşan hamurun 15 cm çapında daire şeklinde açılması ve kenarlarında 2-3 cm boşluk bırakılarak üzerine dana kıyma, iç yağı, soğan, domates, ekmek, dağ kekiği, yenibahar, kimyon, karabiber ve tuzdan oluşan iç harcının konulup fırında pişirilmesiyle yapılan kenarları kalın ortası ince bir pide türü.
Bursa Cevizli Lokum: Un, yaş maya, şeker, sıvı yağ, süt, su ve tuzdan oluşan hamurun el yordamıyla kalın bir şekilde açılması, üzerine ceviz içi, yenibahar, tarçın ve şekerden oluşan iç harcının serpilmesi, rulo şeklinde sarılıp 5-6 cm genişliğinde dilimlenmesi ve tepsiye dizilip üzerine yumurta sarısı sürüldükten sonra fırında pişirilmesiyle yapılan bir unlu mamul türü.
Bursa Havlusu: Önceleri el tezgahlarında günümüzde modern tezgahlarda dokunan ve 300 yıldan fazla geçmişi olan Bursa havlusu, kalitesi ve ünüyle Türkiye'de ve tüm dünyada önemli bir yerde bulunur.
Bursa İpeği: İpekböceği yumurtalarından çıkan tırtılların Bursa'da yetişen dut ağaçlarının yaprakları ile beslenmesi, sonrasında kelebeğe dönüşmek için kendilerine koza örmeleri ve bu kozalardan çeşitli süreçlerle iplik elde edilmesiyle üretilen ve diğer ipeklere nazaran daha beyaz ve daha parlak olan bir ipek türü.
Bursa Kestane Şekeri: Kestanelerin kabuklarının soyulması, haşlanması, şeker ve sudan oluşan şurup içinde pişirilerek tatlandırılması ile yapılan kehribar-sarımsı renkte bir şekerleme türü.
Bursa Pideli Köfte: Un, tuz, su ve ekşi maya ile yaş maya karışımı kullanılarak pişirilen ve küp küp kesilen pidelerin üzerine su ve domates salçasından oluşan sos ve kızdırılmış tereyağı dökülmesi ve üstüne dana kıyma, bayat ekmek, karabiber, kimyon ve tuzdan yapılan yuvarlak köftelerin konulmasıyla yapılan bir yemek türü.
Bursa Siyah İnciri: "Dürdane" çeşidi incirden üretilen, kabuğu koyu mor, et rengi kırmızı, şekli düzgün olan ve taze olarak tüketilen iri boyutlu ve tatlı bir incir türü.
Bursa Süt Helvası: Tereyağında kavrulan unun üzerine kaynamakta olan çiğ sütün ve şekerin eklenmesi ve muhallebi kıvamı aldığında tepsiye dökülüp fırında üstü kızarıncaya kadar pişirilmesiyle yapılan, üzerine isteğe bağlı olarak ceviz içi veya fındık içi ve tarçın serpilerek sıcak olarak servis edilen bir tatlı türü.
Bursa Şeftalisi: "J.H. Hale ve Glohaven" çeşitlerinden üretilen, sarı üzerine kırmızı geçişli bir renge sahip olan, meyve eti sarı, dış kabuğu tüylü veya az tüylü, yapısı sert veya orta sert, çekirdeği kolayca ayrılan, çok yoğun bir şeftali kokusuna ve aromasına sahip olan sulu ve tatlı bir şeftali türü.
Bursa Tahinli Pide: Un, yaş maya, şeker, sıvı yağ ve tuzdan oluşan hamurun yuvarlak bir pide şeklinde açılması üzerine tahin, pekmez, şeker ve su karışımından sürülerek taş fırında pişirilmesiyle yapılan bir pide türü.
Bursa Üzüm Şırası: Çekirdekli siyah kuru üzümlerin öğütülmesi, su ilave edilerek bir gün dinlendirilmesi, süzülerek isteğe göre şeker ve renge göre de siyah havuç suyu eklenmesiyle yapılan, taze veya 3-4 gün fermente edilerek tüketime sunulan bir içecek türü.
Gemlik Atı: Tek yerli at ırkı olan, başı orta büyüklükte, gözleri canlı bakışa sahip, cidagosu belirgin, sırtı öne doğru hafifçe eğik, beli düz, bağlantısı kuvvetli, sağrı cidagodan alçak ve hafif meyilli, tırnakları pigmentli, kıl rengi doru, al, yağız, kır veya bu renklerin alt tonlarında, akıllı, zeki ve çevre şartlarına adaptasyonu kuvvetli olan bir at türü.
Gemlik Zeytini: Rengi doğal siyah olup dalında karardıktan sonra toplanan, küçük çekirdekli, ince kabuklu ve etli olan ve sadece su ve tuz ile fermente edilen sofralık bir zeytin türü.
Gürsu Deveci Armudu: Oldukça iri olan meyvesinin yüzeyi hafif girintili çıkıntılı, şekli basık ve alt kısmı geniş, meyve rengi sarımtırak, güneş gören yerleri hafif pembemsi olan, ince kabuklu, beyaz etli, gevrek, sulu ve oldukça tatlı olan bir armut türü.
Hasanağa Enginarı: Bayrampaşa enginarı çeşidinden üretilen, basık başlı, iri çiçek tablalı, şeker ve yağ oranı yüksek olan, yoğun lezzetli olup ağızda acı bir tat bırakmayan bir enginar türü.
İnegöl Ayçekirdeği: İnegöl Alası olarak da bilinen, tamamen yerli tohumdan üretilen, beyaz üzerine gri-siyah renkte uzunlamasına çizgileri olan, tane boyu 1,5-2 cm arasında değişen, protein oranı yüksek olan ve kendine has bir aroma ve lezzeti bulunan çerezlik bir ayçekirdeği türü.
İnegöl Köfte: 3 birim dana gövde eti ve 1 birim kuzu gövde eti karışımının kıyma makinesinde çekilmesi, tuz ve karbonat eklendikten sonra yoğrulup 1 gün dinlendirilmesi, ertesi gün ince kıyılmış soğanların eklenip tekrar yoğrulması, elde yuvarlanıp yassılaştırılarak köfte haline getirilmesi ve köz üzerinde ızgarada pişirilmesi ile yapılan bir köfte türü.
İznik Çinisi: 14. yüzyılın ortalarından bugüne dek üretilen, kuvars, cam tozu ve kil karışımının hamur haline getirilip şekil verilmesi, kuruduktan sonra 930 °C'de 1 gün fırınlanması, soğuyup üzerine desenler uygulandıktan sonra sırlanıp tekrar 1000 °C'lik fırınlarda pişirilmesi ile elde edilen dekorasyon ve süsleme amaçlı kullanılan bir seramik türü.
İznik Müşküle Üzümü: Taneleri çok iri ve şekli hafif eliptik, kalın kabuklu, puslu, şeffaf ve sarı-yeşil renkli ve 1-4 çekirdekli olan, hasada yakın tanelerin güneş gören tarafı kızaran sert ve sulu bir üzüm türü.
Karacabey Mihaliç Peyniri: Eskiden sadece yağı alınmamış koyun sütünden günümüzdeyse inek-koyun-keçi sütlerinin belirli oranda karıştırılmasıyla üretilen, soğuk depolarda salamura içerisinde en az 3 ay olgunlaştırılan, kendine has bir kokusu ve lezzeti olan, dışında ince ve beyaz bir kabuk ve içinde yuvarlak iri gözenekler bulunan, sert, tuzlu ve tam yağlı bir peynir türü.
Karacabey Soğanı: Kantartopu, İmralı ve İmralı Kırması çeşitlerinden üretilen, acılığının yemek pişirme sırasında eriyip kaybolması nedeniyle ev hanımları tarafından çokça aranan bir kuru soğan türü.
Keles Bebeği: Çizge, göbekli ayvalı peşkir, saçaklı kuşak, üç etek entari, güdük, mendilli fes, gerdanlık ve çorap gibi yaklaşık 13 parçalık elde hazırlanan giysiler giydirilerek yapılan yöresel bir süs bebeği.
Kemalpaşa Tatlısı: Tuzsuz taze teleme peyniri, yumurta, un, irmik ve kabartma tozu karışımının yoğrulup ceviz büyüklüğünde parçalar haline getirilmesinden sonra fırında kızartılması ve bu kızartılmış parçaların şerbet içinde kaynatılmasıyla yapılan bir tatlı türü.
Müşküle İğne Oyası: Pamuk, keten, ipek veya polyesterten renkli iplikler ve iğne kullanılarak tülbent, masa örtüsü, yatak örtüsü, havlu gibi eşyaların kenarlarının çeşitli motiflerle süslendiği ya da başlı başına motifli bir örtü üretildiği bir el sanatı türü.
Orhangazi Gedelek Turşusu: Çeşitli sebze ve meyvelerden (biber, hıyar, beyaz lahana, yeşil domates, kırmızı pancar, fasulye, acur, yeşil erik, karnabahar, sarımsak, havuç, mor lahana, patlıcan, bamya, kiraz, çağla, ahlat, kırmızı havuç, salamura yaprak, muşmula, ayva, elma, turp, yabani maydanoz, kereviz, kızılcık, mısır, kelek kavun) veya bunların karışımlarından veya bunlardan yapılan dolmalardan (patlıcan dolma, lahana dolma) Gedelek Pınarbaşı Kaynak Suyu ve deniz tuzu veya kaya tuzu kullanılarak yapılan ve yaklaşık 30 çeşidi bulunan turşu türü.
Bursa Ulu Cami: Osmanlı camileri arasında çok kubbeli anıtsal yapıların ilki ve Türkiye'deki Ulu Camilerin de en büyüğü olan Bursa Ulu Cami 1396-1400 yılları arasında Yıldırım Bayezid zamanında yapılmıştır.
Cumalıkızık Köyü: Osmanlı İmparatorluğunun ilk başkenti olarak, Uludağ'ın Kuzey-Batı eteklerine kurulmuş olan Bursa iliyle aynı dönemde Osmanlı vakıf köyü olarak kurulan ve Osmanlılar'ın ilk yerleştikleri bölgelerden olan Cumalıkızık Köyü UNESCO Dünya Miras Listesinde de yer alır.
Uludağ Milli Parkı: Bursa'nın önemli simgelerden biri olan ve şehrin 36 kilometre güneyinde yer alan 2543 metre yüksekliğindeki Uludağ, Türkiye ve Dünya'nın en gözde kış sporları merkezlerinden biridir.
Bursa Cantık: Un, yaş maya, su ve tuzdan oluşan hamurun 15 cm çapında daire şeklinde açılması ve kenarlarında 2-3 cm boşluk bırakılarak üzerine dana kıyma, iç yağı, soğan, domates, ekmek, dağ kekiği, yenibahar, kimyon, karabiber ve tuzdan oluşan iç harcının konulup fırında pişirilmesiyle yapılan kenarları kalın ortası ince bir pide türü.
Bursa Cevizli Lokum: Un, yaş maya, şeker, sıvı yağ, süt, su ve tuzdan oluşan hamurun el yordamıyla kalın bir şekilde açılması, üzerine ceviz içi, yenibahar, tarçın ve şekerden oluşan iç harcının serpilmesi, rulo şeklinde sarılıp 5-6 cm genişliğinde dilimlenmesi ve tepsiye dizilip üzerine yumurta sarısı sürüldükten sonra fırında pişirilmesiyle yapılan bir unlu mamul türü.
Bursa Havlusu: Önceleri el tezgahlarında günümüzde modern tezgahlarda dokunan ve 300 yıldan fazla geçmişi olan Bursa havlusu, kalitesi ve ünüyle Türkiye'de ve tüm dünyada önemli bir yerde bulunur.
Bursa İpeği: İpekböceği yumurtalarından çıkan tırtılların Bursa'da yetişen dut ağaçlarının yaprakları ile beslenmesi, sonrasında kelebeğe dönüşmek için kendilerine koza örmeleri ve bu kozalardan çeşitli süreçlerle iplik elde edilmesiyle üretilen ve diğer ipeklere nazaran daha beyaz ve daha parlak olan bir ipek türü.
Bursa Kestane Şekeri: Kestanelerin kabuklarının soyulması, haşlanması, şeker ve sudan oluşan şurup içinde pişirilerek tatlandırılması ile yapılan kehribar-sarımsı renkte bir şekerleme türü.
Bursa Pideli Köfte: Un, tuz, su ve ekşi maya ile yaş maya karışımı kullanılarak pişirilen ve küp küp kesilen pidelerin üzerine su ve domates salçasından oluşan sos ve kızdırılmış tereyağı dökülmesi ve üstüne dana kıyma, bayat ekmek, karabiber, kimyon ve tuzdan yapılan yuvarlak köftelerin konulmasıyla yapılan bir yemek türü.
Bursa Siyah İnciri: "Dürdane" çeşidi incirden üretilen, kabuğu koyu mor, et rengi kırmızı, şekli düzgün olan ve taze olarak tüketilen iri boyutlu ve tatlı bir incir türü.
Bursa Süt Helvası: Tereyağında kavrulan unun üzerine kaynamakta olan çiğ sütün ve şekerin eklenmesi ve muhallebi kıvamı aldığında tepsiye dökülüp fırında üstü kızarıncaya kadar pişirilmesiyle yapılan, üzerine isteğe bağlı olarak ceviz içi veya fındık içi ve tarçın serpilerek sıcak olarak servis edilen bir tatlı türü.
Bursa Şeftalisi: "J.H. Hale ve Glohaven" çeşitlerinden üretilen, sarı üzerine kırmızı geçişli bir renge sahip olan, meyve eti sarı, dış kabuğu tüylü veya az tüylü, yapısı sert veya orta sert, çekirdeği kolayca ayrılan, çok yoğun bir şeftali kokusuna ve aromasına sahip olan sulu ve tatlı bir şeftali türü.
Bursa Tahinli Pide: Un, yaş maya, şeker, sıvı yağ ve tuzdan oluşan hamurun yuvarlak bir pide şeklinde açılması üzerine tahin, pekmez, şeker ve su karışımından sürülerek taş fırında pişirilmesiyle yapılan bir pide türü.
Bursa Üzüm Şırası: Çekirdekli siyah kuru üzümlerin öğütülmesi, su ilave edilerek bir gün dinlendirilmesi, süzülerek isteğe göre şeker ve renge göre de siyah havuç suyu eklenmesiyle yapılan, taze veya 3-4 gün fermente edilerek tüketime sunulan bir içecek türü.
Gemlik Atı: Tek yerli at ırkı olan, başı orta büyüklükte, gözleri canlı bakışa sahip, cidagosu belirgin, sırtı öne doğru hafifçe eğik, beli düz, bağlantısı kuvvetli, sağrı cidagodan alçak ve hafif meyilli, tırnakları pigmentli, kıl rengi doru, al, yağız, kır veya bu renklerin alt tonlarında, akıllı, zeki ve çevre şartlarına adaptasyonu kuvvetli olan bir at türü.
Gemlik Zeytini: Rengi doğal siyah olup dalında karardıktan sonra toplanan, küçük çekirdekli, ince kabuklu ve etli olan ve sadece su ve tuz ile fermente edilen sofralık bir zeytin türü.
Gürsu Deveci Armudu: Oldukça iri olan meyvesinin yüzeyi hafif girintili çıkıntılı, şekli basık ve alt kısmı geniş, meyve rengi sarımtırak, güneş gören yerleri hafif pembemsi olan, ince kabuklu, beyaz etli, gevrek, sulu ve oldukça tatlı olan bir armut türü.
Hasanağa Enginarı: Bayrampaşa enginarı çeşidinden üretilen, basık başlı, iri çiçek tablalı, şeker ve yağ oranı yüksek olan, yoğun lezzetli olup ağızda acı bir tat bırakmayan bir enginar türü.
İnegöl Ayçekirdeği: İnegöl Alası olarak da bilinen, tamamen yerli tohumdan üretilen, beyaz üzerine gri-siyah renkte uzunlamasına çizgileri olan, tane boyu 1,5-2 cm arasında değişen, protein oranı yüksek olan ve kendine has bir aroma ve lezzeti bulunan çerezlik bir ayçekirdeği türü.
İnegöl Köfte: 3 birim dana gövde eti ve 1 birim kuzu gövde eti karışımının kıyma makinesinde çekilmesi, tuz ve karbonat eklendikten sonra yoğrulup 1 gün dinlendirilmesi, ertesi gün ince kıyılmış soğanların eklenip tekrar yoğrulması, elde yuvarlanıp yassılaştırılarak köfte haline getirilmesi ve köz üzerinde ızgarada pişirilmesi ile yapılan bir köfte türü.
İznik Çinisi: 14. yüzyılın ortalarından bugüne dek üretilen, kuvars, cam tozu ve kil karışımının hamur haline getirilip şekil verilmesi, kuruduktan sonra 930 °C'de 1 gün fırınlanması, soğuyup üzerine desenler uygulandıktan sonra sırlanıp tekrar 1000 °C'lik fırınlarda pişirilmesi ile elde edilen dekorasyon ve süsleme amaçlı kullanılan bir seramik türü.
İznik Müşküle Üzümü: Taneleri çok iri ve şekli hafif eliptik, kalın kabuklu, puslu, şeffaf ve sarı-yeşil renkli ve 1-4 çekirdekli olan, hasada yakın tanelerin güneş gören tarafı kızaran sert ve sulu bir üzüm türü.
Karacabey Mihaliç Peyniri: Eskiden sadece yağı alınmamış koyun sütünden günümüzdeyse inek-koyun-keçi sütlerinin belirli oranda karıştırılmasıyla üretilen, soğuk depolarda salamura içerisinde en az 3 ay olgunlaştırılan, kendine has bir kokusu ve lezzeti olan, dışında ince ve beyaz bir kabuk ve içinde yuvarlak iri gözenekler bulunan, sert, tuzlu ve tam yağlı bir peynir türü.
Karacabey Soğanı: Kantartopu, İmralı ve İmralı Kırması çeşitlerinden üretilen, acılığının yemek pişirme sırasında eriyip kaybolması nedeniyle ev hanımları tarafından çokça aranan bir kuru soğan türü.
Keles Bebeği: Çizge, göbekli ayvalı peşkir, saçaklı kuşak, üç etek entari, güdük, mendilli fes, gerdanlık ve çorap gibi yaklaşık 13 parçalık elde hazırlanan giysiler giydirilerek yapılan yöresel bir süs bebeği.
Kemalpaşa Tatlısı: Tuzsuz taze teleme peyniri, yumurta, un, irmik ve kabartma tozu karışımının yoğrulup ceviz büyüklüğünde parçalar haline getirilmesinden sonra fırında kızartılması ve bu kızartılmış parçaların şerbet içinde kaynatılmasıyla yapılan bir tatlı türü.
Müşküle İğne Oyası: Pamuk, keten, ipek veya polyesterten renkli iplikler ve iğne kullanılarak tülbent, masa örtüsü, yatak örtüsü, havlu gibi eşyaların kenarlarının çeşitli motiflerle süslendiği ya da başlı başına motifli bir örtü üretildiği bir el sanatı türü.
Orhangazi Gedelek Turşusu: Çeşitli sebze ve meyvelerden (biber, hıyar, beyaz lahana, yeşil domates, kırmızı pancar, fasulye, acur, yeşil erik, karnabahar, sarımsak, havuç, mor lahana, patlıcan, bamya, kiraz, çağla, ahlat, kırmızı havuç, salamura yaprak, muşmula, ayva, elma, turp, yabani maydanoz, kereviz, kızılcık, mısır, kelek kavun) veya bunların karışımlarından veya bunlardan yapılan dolmalardan (patlıcan dolma, lahana dolma) Gedelek Pınarbaşı Kaynak Suyu ve deniz tuzu veya kaya tuzu kullanılarak yapılan ve yaklaşık 30 çeşidi bulunan turşu türü.
Bursa Ulu Cami: Osmanlı camileri arasında çok kubbeli anıtsal yapıların ilki ve Türkiye'deki Ulu Camilerin de en büyüğü olan Bursa Ulu Cami 1396-1400 yılları arasında Yıldırım Bayezid zamanında yapılmıştır.
Cumalıkızık Köyü: Osmanlı İmparatorluğunun ilk başkenti olarak, Uludağ'ın Kuzey-Batı eteklerine kurulmuş olan Bursa iliyle aynı dönemde Osmanlı vakıf köyü olarak kurulan ve Osmanlılar'ın ilk yerleştikleri bölgelerden olan Cumalıkızık Köyü UNESCO Dünya Miras Listesinde de yer alır.
Uludağ Milli Parkı: Bursa'nın önemli simgelerden biri olan ve şehrin 36 kilometre güneyinde yer alan 2543 metre yüksekliğindeki Uludağ, Türkiye ve Dünya'nın en gözde kış sporları merkezlerinden biridir.
