Cam her yanımızdadır. Pencerelerimizde ve içecek kaplarımızda. Aynalar ve ampuller. Araba parçaları ve akıllı telefon dokunmatik ekranları. Ama cam nedir? Cam genellikle katı olarak kabul edilir. Sağlam hissettirir. Ama garip bir katı. Amorf katı olarak bilinen şey budur. Atomların düzenli bir şekilde, tekrar eden kristal modellerde oturduğu çoğu katının aksine, camdaki atomlar rastgele bir karmaşa içinde birbirine kilitlenir.
Bu, kristallerden çok sıvılardaki atomlara benzer. Ve bu, camın yapılma şeklinden kaynaklanmaktadır. Cam, kum gibi bir hammaddenin önce eritilip sonra soğutulmasıyla elde edilir. Soğuma süresi o kadar hızlıdır ki, malzeme tekrar katı hale gelmeden atomlar düzgün bir kristal yapıya yerleşemez.
İnsanlar eski çağlardan beri cam yapıyorlar. Ancak bu asırlık malzemeye yapılan yeni ince ayarlar, camı daha da kullanışlı hale getirebilir. Örneğin, küçük spiral gravürler, hafif eteğin yüzeyi boyunca daha kolay geçmesine izin verebilir. Bu, internetin omurgasını oluşturan kablolar arasında verilere daha yumuşak bir yolculuk sağlayabilir.
Bu arada, cam paneller arasına sıkıştırılmış küçük jel damlacıkları, dışarısı sıcak olduğunda otomatik olarak kararan pencereler oluşturabilir. Ve diğer malzemelerle değişen cam katmanları, ışığı belirli açılardan engelleyen filtreler oluşturabilir. Bu, kamera lenslerindeki parlamayı azaltabilir.
Ancak tüm camlar insanlar tarafından oluşturulmaz. Yıldırım ve göktaşı çarpmaları da cam oluşturabilir. Yıldırım, örneğin volkanik patlamalardan çıkan küçük kül parçalarını cam boncuk yağmurlarına dönüştürebilir. Ve aydaki su, ay yüzeyine çarpan küçük uzay kayalarının oluşturduğu camla kaplanmış olabilir. Bilim adamları, bu tür egzotik gözlükleri mikroskoplar ve teleskoplar kullanarak inceleyebilirler - ki bu, elbette, cam mercekleri olmadan hiçbir şey olmazdı.
Bu, kristallerden çok sıvılardaki atomlara benzer. Ve bu, camın yapılma şeklinden kaynaklanmaktadır. Cam, kum gibi bir hammaddenin önce eritilip sonra soğutulmasıyla elde edilir. Soğuma süresi o kadar hızlıdır ki, malzeme tekrar katı hale gelmeden atomlar düzgün bir kristal yapıya yerleşemez.
İnsanlar eski çağlardan beri cam yapıyorlar. Ancak bu asırlık malzemeye yapılan yeni ince ayarlar, camı daha da kullanışlı hale getirebilir. Örneğin, küçük spiral gravürler, hafif eteğin yüzeyi boyunca daha kolay geçmesine izin verebilir. Bu, internetin omurgasını oluşturan kablolar arasında verilere daha yumuşak bir yolculuk sağlayabilir.
Bu arada, cam paneller arasına sıkıştırılmış küçük jel damlacıkları, dışarısı sıcak olduğunda otomatik olarak kararan pencereler oluşturabilir. Ve diğer malzemelerle değişen cam katmanları, ışığı belirli açılardan engelleyen filtreler oluşturabilir. Bu, kamera lenslerindeki parlamayı azaltabilir.
Ancak tüm camlar insanlar tarafından oluşturulmaz. Yıldırım ve göktaşı çarpmaları da cam oluşturabilir. Yıldırım, örneğin volkanik patlamalardan çıkan küçük kül parçalarını cam boncuk yağmurlarına dönüştürebilir. Ve aydaki su, ay yüzeyine çarpan küçük uzay kayalarının oluşturduğu camla kaplanmış olabilir. Bilim adamları, bu tür egzotik gözlükleri mikroskoplar ve teleskoplar kullanarak inceleyebilirler - ki bu, elbette, cam mercekleri olmadan hiçbir şey olmazdı.
