CENGİZ HAN
Altaylar yurt oldu Türk’ün boyuna,İhanet oturdu Tongut soyuna.
Kağanı öldürdü hain bir pusu,
Targutay olmuştu obanın usu.
Merhumun oğluydu Timuçin Kağan,
Büyüyüp soracak hesabı ağan.
Saklandı dağlarda Timuçin kaçıp,
Gök Tanrı duy dedi elini açıp.
Yemini büyüktü bu topraklara,
Adalet gelecek tüm toynaklara.
Birleşti kardeşi Jamolka ile,
Savaşı kazandı topuzka ile.
Sevdiği esirdi hain düşmanda,
Börte’yi kurtardı kara ormanda.
Savaşta ganimet büyüktü elbet,
Eşitçe paylaştı adalet ibret.
Askerler bölündü adalet güzel,
Timuçin Kağan’dı cihana özel.
Ayrılık düşünce büyük orduya,
Jamolka çıldırdı girdi sorguya.
Ayıran Timuçin değildi boyu,
Adalet ayırdı bu büyük soyu.
Kardeşler çatıştı döküldü kanlar,
Bu işin aslını arifler anlar.
Kaybetti savaşı Moğol Kağanı,
Esaret ayırdı Börte’den Han-ı.
Seneler geçince muştu ulaştı,
Yollara düşerek Börte çöl aştı.
Ziğnetin verince kapılar açtı,
Kağan’ı koluna takarak kaçtı.
Ahali zordaydı eskiden beter,
Bu zulüm bitmedi bitecek yeter.
Timuçin yeniden orduyu kurdu,
Bu yeşil topraklar Moğolun yurdu.
Gök Tanrı en büyük desteği oldu,
Yıldırım düşünce Jamolka soldu.
Savaşlar kazandı kanunlar koydu,
Adalet dağıtan komutan oydu.
Bayraklar indirdi savaşçı Kağan,
Gönüller sultanı büyük CENGİZ HAN.
Özcan SOYLU