Kesinlikle her anne baba çocuklarını çok sever ve onlar için her şeyi yapar, onların yeterliliği için kendilerini feda eder, çocuklarına istedikleri şeyi verebilmek için kendi gereksinmelerinden vazgeçer ve günümüzde anne babalar maalesef daha çok çalışıyor, daha memnun ve özgüvenli çocuklar yetiştirmek için uğraş harcıyor.
Çocuklar beklentilerin fazlaca yüklendiği, çok korunan, özgürleşemeyen toplumsallaşamayan fakat neredeyse her dediği yapılan bireyler haline geldi. Aileler kendilerinin sahip olamadıklarını çocuklarına vermek, çocukları kırmamak, mahrum bırakmamak arkadaşları ortasında mahcup etmemek ismine her istediğini yapıyor. Bilhassa çalışan anne babalar çocuklarına vakit ayıramamanın suçluluğunu bastırmak için çocuklarına sevgi göstermek ismine hayır demiyor diyemiyor.
Anne baba çocuğun o an yapılması mümkün olmayan davranışına evvel ‘’hayır’’ diyor sonra ‘’evet’’ diyerek müsaade veriyorsa, çocuk ısrar etmenin işe yaradığını öğrenecektir. Hayır dediğimizde çocuk ağlayıp, bağırıp kendine yahut etrafa ziyan verdiğinde geri adım atarsak, çocuğu bu olumsuz davranışları ödüllendirmiş oluruz ve bu olumsuz davranışlar pekişir. Daha sonra çocuk her hayır dediğimiz davranışta daha evvel işine yarayan bu formülleri deneyecektir.
Kuralları koymamız kadar bunlara ebeveynler olarak ne kadar uyduğumuz da kıymetlidir. Zira çocuklar söylediklerimizden çok yaptıklarımızı örnek alır ve uygular. Çocuğunun başarılı olmasını ders çalışmasını, kitap okumasını isteyen bir anne baba daima tv de dizi izliyor yahut vaktinin birçoklarını bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyorsa çocuğa bu bahiste kural koyamaz yahut uygulatamaz.
Pekala Neler yapmalıyız?
Birinci adım kararlı ve dengeli anne baba olmaktır.
Çocuğumuzun ağlama, bağırma ve ya öfke nöbetleri karşısında pes etmemeli, isteklerini bu formda yaptırabileceklerini öğretmemelisiniz.
Her istek ve muhtaçlığının çabucak gerçekleşmeyeceğini öğretmelisiniz.
Adil ve dengeli hudutlar koymalısınız. Her yerde geçerli olmalıdır.
Sistemli ve kuralları olan bir ailede yetişmek, onlardan beklenilenleri toplum içinde uygulaması, çocuğun hayata hazırlanması açısından kıymetlidir.
Çocuklarımıza sevgimizi ilgimizi değerli oyuncaklar alarak, her istediğini yaparak değil, onlarla birebir kaliteli vakit geçirerek göstermeliyiz.
Unutmamalıyız ki çocukların sevgi gösterebilen ve dengeli kurallar koyabilen aileye gereksinimi vardır.
Memnun çocuklar, memnun yarınlar için…
Çocuklar beklentilerin fazlaca yüklendiği, çok korunan, özgürleşemeyen toplumsallaşamayan fakat neredeyse her dediği yapılan bireyler haline geldi. Aileler kendilerinin sahip olamadıklarını çocuklarına vermek, çocukları kırmamak, mahrum bırakmamak arkadaşları ortasında mahcup etmemek ismine her istediğini yapıyor. Bilhassa çalışan anne babalar çocuklarına vakit ayıramamanın suçluluğunu bastırmak için çocuklarına sevgi göstermek ismine hayır demiyor diyemiyor.
Anne baba çocuğun o an yapılması mümkün olmayan davranışına evvel ‘’hayır’’ diyor sonra ‘’evet’’ diyerek müsaade veriyorsa, çocuk ısrar etmenin işe yaradığını öğrenecektir. Hayır dediğimizde çocuk ağlayıp, bağırıp kendine yahut etrafa ziyan verdiğinde geri adım atarsak, çocuğu bu olumsuz davranışları ödüllendirmiş oluruz ve bu olumsuz davranışlar pekişir. Daha sonra çocuk her hayır dediğimiz davranışta daha evvel işine yarayan bu formülleri deneyecektir.
Kuralları koymamız kadar bunlara ebeveynler olarak ne kadar uyduğumuz da kıymetlidir. Zira çocuklar söylediklerimizden çok yaptıklarımızı örnek alır ve uygular. Çocuğunun başarılı olmasını ders çalışmasını, kitap okumasını isteyen bir anne baba daima tv de dizi izliyor yahut vaktinin birçoklarını bilgisayar ve telefon başında vakit geçiriyorsa çocuğa bu bahiste kural koyamaz yahut uygulatamaz.
Pekala Neler yapmalıyız?
Birinci adım kararlı ve dengeli anne baba olmaktır.
Çocuğumuzun ağlama, bağırma ve ya öfke nöbetleri karşısında pes etmemeli, isteklerini bu formda yaptırabileceklerini öğretmemelisiniz.
Her istek ve muhtaçlığının çabucak gerçekleşmeyeceğini öğretmelisiniz.
Adil ve dengeli hudutlar koymalısınız. Her yerde geçerli olmalıdır.
Sistemli ve kuralları olan bir ailede yetişmek, onlardan beklenilenleri toplum içinde uygulaması, çocuğun hayata hazırlanması açısından kıymetlidir.
Çocuklarımıza sevgimizi ilgimizi değerli oyuncaklar alarak, her istediğini yaparak değil, onlarla birebir kaliteli vakit geçirerek göstermeliyiz.
Unutmamalıyız ki çocukların sevgi gösterebilen ve dengeli kurallar koyabilen aileye gereksinimi vardır.
Memnun çocuklar, memnun yarınlar için…
