Anne ve baba, çocuklarının beslenme davranışlarının şekillenmesinde önemli rol oynarlar. Tutarlı beslenme rutinleri sağlayarak, uygun tür ve miktarda yiyecek sunarak, çocuğun ne kadar yiyeceğini belirlemesine izin vererek ve gerektiğinde davranışsal sınırlar koyarak, çocuklarının içsel olarak düzenlenen kendi kendine beslenmeye geçişine yardımcı olabilirler. Bu aşamada yaşanan sorunlar beslenme sorunlarına da davetiye çıkarmaktadır.
Bebek ve küçük çocukların %15-35'inde beslenme sorunlarının olduğu bildirilmektedir. En sık görülen beslenme güçlükleri; yetersiz yeme, bazı besin tiplerini reddetme, yemek zamanında uygunsuz davranışlar ve garip yeme alışkanlıklarıdır.
Beslenme bozukluklarında anne çocuk etkileşimindeki sorunların ortaya konduğu birçok araştırma olduğu görülmektedir. Katı gıdalara geçişle birlikte, ebeveynin tutumları çocuğun beslenme alışkanlıklarının gelişmesinde ve beslenme sorunlarının ortaya çıkmasında önemli rol oynar. Özellikle sert disiplin içeren uygulamalar sonucunda çocuğun üzülmesi ve sinirlenmesi, yeme miktarını etkileyebilir.
Beslenme sorunu olan çocukların annelerinin, çocuklarıyla etkileşim sırasında daha duyarsız, daha az esnek, girici, aşırı uyarıcı, daha az şefkatli ve daha az kabul edici oldukları, çocuklarının işaretlerini alamadıkları, zorlayarak besledikleri, daha fazla fiziksel ceza uyguladıkları, daha düşmanca ve öfkeli duygular gösterdikleri belirtilmektedir.
Beslenme sırasında anne-çocuk etkileşimini inceleyen bir araştırmada, beslenme bozukluğu olan çocuklarda anksiyete/depresyon, bedensel yakınmalar ve saldırgan davranışlar, annelerinde ise anksiyete, depresyon, düşmanca tepkiler ve uygunsuz beslenme tutumları fazla bulunmuştur
Beslenme bozukluğu olan çocukların annelerinin, çocuklarıyla genel etkileşimleri sırasında daha az dokunma davranışı gösterdikleri, çocuklarının da annelerinden uzak durma eğiliminde oldukları bildirilmektedir.
Bebek ve küçük çocukların %15-35'inde beslenme sorunlarının olduğu bildirilmektedir. En sık görülen beslenme güçlükleri; yetersiz yeme, bazı besin tiplerini reddetme, yemek zamanında uygunsuz davranışlar ve garip yeme alışkanlıklarıdır.
Beslenme bozukluklarında anne çocuk etkileşimindeki sorunların ortaya konduğu birçok araştırma olduğu görülmektedir. Katı gıdalara geçişle birlikte, ebeveynin tutumları çocuğun beslenme alışkanlıklarının gelişmesinde ve beslenme sorunlarının ortaya çıkmasında önemli rol oynar. Özellikle sert disiplin içeren uygulamalar sonucunda çocuğun üzülmesi ve sinirlenmesi, yeme miktarını etkileyebilir.
Beslenme sorunu olan çocukların annelerinin, çocuklarıyla etkileşim sırasında daha duyarsız, daha az esnek, girici, aşırı uyarıcı, daha az şefkatli ve daha az kabul edici oldukları, çocuklarının işaretlerini alamadıkları, zorlayarak besledikleri, daha fazla fiziksel ceza uyguladıkları, daha düşmanca ve öfkeli duygular gösterdikleri belirtilmektedir.
Beslenme sırasında anne-çocuk etkileşimini inceleyen bir araştırmada, beslenme bozukluğu olan çocuklarda anksiyete/depresyon, bedensel yakınmalar ve saldırgan davranışlar, annelerinde ise anksiyete, depresyon, düşmanca tepkiler ve uygunsuz beslenme tutumları fazla bulunmuştur
Beslenme bozukluğu olan çocukların annelerinin, çocuklarıyla genel etkileşimleri sırasında daha az dokunma davranışı gösterdikleri, çocuklarının da annelerinden uzak durma eğiliminde oldukları bildirilmektedir.