Umumiyetle mektebe yeni başlayan çocuklarda görülen anne-babadan ayrılıp mektebe başlama dehşetidir. Bu evlatlar yeni ortamlara armoni sağlamakta zorlanır. Mektepte çok yansılar , ağlamalar olabilir. Aileler mektebe bırakıp gitmeyi tercih eder. Oraya alışacaklarını düşünürler lakin bir kısmında bu kaygı mütemadi olur ve muallim baş edemez. Devamlı sınıftan çıkmak velev. Ana babayı tekrara göremeyecek korkusu olabilir. Umumide ana pedere çok bağlı inançsız çocuklarda olur.
Evlat mektebe gitmediği vakit bu problemler ortadan kalkar külliyen olağanlaşır. Mektebe götürülmeye kalkıldığında şikayetler başlar. Endişe dışında bulantı, kusma , baş ağrısı üzere bedensel şikayetlerde olabilir. Konuttan mektebe gitme fikri bile bu belirtileri tetikleyebilir.
Kreşe gitmiş çocuklarda daha küçük yaşlarda toplumsal ortamlara alıştığı için mektep fobisi daha az görülür. Tekrar de kreşe başlayan çocuklarda kaygılar kreş periyodunda olabilir. Evlada itimat verip ortama alıştırmak durumu umumide çözer.
Mektep fobisi mektebe başladıktan daha sonraki yıllarda da görülebilir. Lise yıllarında bile görülür. Evladın ya da ergenin yaşadığı ruhsal hastalık yahut travmalar mektep korkusunu tetikler. Daha sonra başlayan fobiler kıymetlidir ve tedavi gerektirir.
Mektebe başlama periyodundaki mektep dehşetleri umumide birkaç yaklaşımla azalır. Lakin uzun sürenlerin tedavi edilmesi gerekir.
Neler Yapılmalı:
Evlada inanç verici yaklaşılmalı ve endişeleri hakkında konuşup inanç verilmelidir. Mektepte ne kadar kalacak, ne kadar mühlet sonra ana babayı görecek üzere.
Yumuşak yaklaşımlı, evladın sevgisini kazanacak hoca olması da süreci kolaylaştırır.
Ana pederler ve muhit evlatları mektepten korkutacak bahis ve hikayelerden kaçınmalılardır. Bazen abartılmış mektebe anıları çocuklarda endişe oluşturabilir.
Mektebe korkusu olan çocuklarda bir müddet ana peder mektepte evlat alışıncaya kadar bekleyebilir. Arkadaşlarıyla tanıştırma, oyunlarla ilgisini çekmeye çalışılmalıdır. Evladın hocası sevmesi değerlidir. Muallim yumuşak davranmalı anlamaya çalışmalıdır. Şayet bütün bunlara karşın evlatta bir gelişme yoksa yardım alınması gerekir. Çoklukla mektep fobisi birinci bir ay içinde azalır biter.
Evlat mektebe gitmediği vakit bu problemler ortadan kalkar külliyen olağanlaşır. Mektebe götürülmeye kalkıldığında şikayetler başlar. Endişe dışında bulantı, kusma , baş ağrısı üzere bedensel şikayetlerde olabilir. Konuttan mektebe gitme fikri bile bu belirtileri tetikleyebilir.
Kreşe gitmiş çocuklarda daha küçük yaşlarda toplumsal ortamlara alıştığı için mektep fobisi daha az görülür. Tekrar de kreşe başlayan çocuklarda kaygılar kreş periyodunda olabilir. Evlada itimat verip ortama alıştırmak durumu umumide çözer.
Mektep fobisi mektebe başladıktan daha sonraki yıllarda da görülebilir. Lise yıllarında bile görülür. Evladın ya da ergenin yaşadığı ruhsal hastalık yahut travmalar mektep korkusunu tetikler. Daha sonra başlayan fobiler kıymetlidir ve tedavi gerektirir.
Mektebe başlama periyodundaki mektep dehşetleri umumide birkaç yaklaşımla azalır. Lakin uzun sürenlerin tedavi edilmesi gerekir.
Neler Yapılmalı:
Evlada inanç verici yaklaşılmalı ve endişeleri hakkında konuşup inanç verilmelidir. Mektepte ne kadar kalacak, ne kadar mühlet sonra ana babayı görecek üzere.
Yumuşak yaklaşımlı, evladın sevgisini kazanacak hoca olması da süreci kolaylaştırır.
Ana pederler ve muhit evlatları mektepten korkutacak bahis ve hikayelerden kaçınmalılardır. Bazen abartılmış mektebe anıları çocuklarda endişe oluşturabilir.
Mektebe korkusu olan çocuklarda bir müddet ana peder mektepte evlat alışıncaya kadar bekleyebilir. Arkadaşlarıyla tanıştırma, oyunlarla ilgisini çekmeye çalışılmalıdır. Evladın hocası sevmesi değerlidir. Muallim yumuşak davranmalı anlamaya çalışmalıdır. Şayet bütün bunlara karşın evlatta bir gelişme yoksa yardım alınması gerekir. Çoklukla mektep fobisi birinci bir ay içinde azalır biter.