Otizm; evlatta üç yaşında evvel başlayan yaygın gelişimsel bozukluktur. Yani evladın ruhsal gelişim meydanlarının acilen hepsini tesirler. En büyük sorun muhabere ve etkileşim sahalarındadır. Aileler bu hususta çok badire çekerler. Ailelerin fark etmesi daha çok konuşma periyoduna denk gelir. Konuşma başlamayınca aile şüphelenebilir. Bir öteki belirtide göz muhaberesi kurması zordur yani göz göze bakamaz. Ana arama davranışı çok olmaz; yani anasının muhitte olmamasına reaksiyon vermez. Bu belirtiler görüldüğünde hekimin görmesi gerekir.
Gelişim sahalarının tek tek incelenip bu sahaları geliştirmek için tedavilere başlanmalıdır. Konuşma, muhabere ve etkileşimin geliştirilmesi gerekir. Bu evlatlar büyüdükçe yaşıtlarıyla muhabere kurmakta zorlanırlar. Çevre ortamlar oluşturup, buralarda yaşıt evlatlarla muhabere ve etkileşim kurması sağlanmalıdır.
Bir şeyleri biriktirme, renkli, parlak eşyalara şiddetli ilgi yekuna üzere. Dönen şeylere ilgi vardır; çamaşır makinesi üzere. Suyla çok oynarlar, oyuncaklarla emeline münasip oynayamaz, mesela arabayı sürmek alanına yalnızca tekerlerini döndürür. Validesi seslense bile bakmayabilir. Odada ki insanın olup olmaması güya umurunda değildir. Ona reaksiyon vermez. Konuşma hiç başlamayabilir. Başlasa bile gramer cürümleri ve tonlama günahları olur. Konuşma çok sığ ve kısa cümlelerden oluşur.
Içtimaî koordinasyonu çok bozan bir hastalıktır. Kendine bakımı öğretmek bile çok sorun olabilir. Tuvalet alışkanlıklarını öğretmek sair evlatlara nazaran çok zordur. Zatî bakımı, ariliği, giyip çıkarması çok çetin öğretilir. Gayrı evlatların çok kolay öğrendiği şeyleri çok çetin öğrenir.
Bu evlatlara kişisel bir eğitim uygulanması gerekir. Sabırla şahsi eğitim teknikleri dediğimiz eğitim metotlarını kullanarak, adım adım yeteneklerini geliştirmek gerekir.
Bu süreç anne-baba, hekim ve eğitimcinin bir arada çalışması gereken bir süreçtir. Daima birlikte eksiklikleri tespit edip ortak hareket edilmelidir.
Otistik evlatlar bazen içtimaî açıdan çok koordinasyonsuz olabilir. Kreşte, mektepte saldırgan davranışları olabilir. Tekrar otizm yanında, hiperaktivite dediğimiz haddinden fazla hareketlilik, sınıfta oturamama olabilir. Bu durumlarda ilaç tedavileri kullanılabilir. Yaşadığı sıkıntılar nedeniyle depresyon gelişebilir bu hususun da atlanmaması gerekir.
Tekrar otistik evlatlar yeni ortam ve durumlara çok güçlükle alıştıklarını unutmamak gerekir. Bazen hanedeki ufak bir eşyanın tarafının değişmesi bile onun için çok çetin olabilir ve haddinden fazla reaksiyonlar verebilir. Sınıfının değişmesi, meskeninin değişmesi onun için daima sıkıntı şeylerdir. Kişilere güç alışır; alıştığı kişilerin mesela muallimin değişmesine bile çok agresif yansılar verebilir.
Marazın nedenleri çok karmaşıktır. Bu bahiste çeşitli görüşler vardır. Dimağın nörokimyasal sisteminde bozukluklar vardır. Hala bu hususta araştırmalar devam etmektedir.
Aileler için çok çetin bir durumdur. Otistik evlatla birlikte ailenin de eğitilmesi gerekmektedir. Ana babayı da tedavi altına alıp, motivasyonlarını çok yüksek tutmak gerekir. Tedavi evlat ve ailenin hayat kalitesini arttıracaktır.
Gelişim sahalarının tek tek incelenip bu sahaları geliştirmek için tedavilere başlanmalıdır. Konuşma, muhabere ve etkileşimin geliştirilmesi gerekir. Bu evlatlar büyüdükçe yaşıtlarıyla muhabere kurmakta zorlanırlar. Çevre ortamlar oluşturup, buralarda yaşıt evlatlarla muhabere ve etkileşim kurması sağlanmalıdır.
Bir şeyleri biriktirme, renkli, parlak eşyalara şiddetli ilgi yekuna üzere. Dönen şeylere ilgi vardır; çamaşır makinesi üzere. Suyla çok oynarlar, oyuncaklarla emeline münasip oynayamaz, mesela arabayı sürmek alanına yalnızca tekerlerini döndürür. Validesi seslense bile bakmayabilir. Odada ki insanın olup olmaması güya umurunda değildir. Ona reaksiyon vermez. Konuşma hiç başlamayabilir. Başlasa bile gramer cürümleri ve tonlama günahları olur. Konuşma çok sığ ve kısa cümlelerden oluşur.
Içtimaî koordinasyonu çok bozan bir hastalıktır. Kendine bakımı öğretmek bile çok sorun olabilir. Tuvalet alışkanlıklarını öğretmek sair evlatlara nazaran çok zordur. Zatî bakımı, ariliği, giyip çıkarması çok çetin öğretilir. Gayrı evlatların çok kolay öğrendiği şeyleri çok çetin öğrenir.
Bu evlatlara kişisel bir eğitim uygulanması gerekir. Sabırla şahsi eğitim teknikleri dediğimiz eğitim metotlarını kullanarak, adım adım yeteneklerini geliştirmek gerekir.
Bu süreç anne-baba, hekim ve eğitimcinin bir arada çalışması gereken bir süreçtir. Daima birlikte eksiklikleri tespit edip ortak hareket edilmelidir.
Otistik evlatlar bazen içtimaî açıdan çok koordinasyonsuz olabilir. Kreşte, mektepte saldırgan davranışları olabilir. Tekrar otizm yanında, hiperaktivite dediğimiz haddinden fazla hareketlilik, sınıfta oturamama olabilir. Bu durumlarda ilaç tedavileri kullanılabilir. Yaşadığı sıkıntılar nedeniyle depresyon gelişebilir bu hususun da atlanmaması gerekir.
Tekrar otistik evlatlar yeni ortam ve durumlara çok güçlükle alıştıklarını unutmamak gerekir. Bazen hanedeki ufak bir eşyanın tarafının değişmesi bile onun için çok çetin olabilir ve haddinden fazla reaksiyonlar verebilir. Sınıfının değişmesi, meskeninin değişmesi onun için daima sıkıntı şeylerdir. Kişilere güç alışır; alıştığı kişilerin mesela muallimin değişmesine bile çok agresif yansılar verebilir.
Marazın nedenleri çok karmaşıktır. Bu bahiste çeşitli görüşler vardır. Dimağın nörokimyasal sisteminde bozukluklar vardır. Hala bu hususta araştırmalar devam etmektedir.
Aileler için çok çetin bir durumdur. Otistik evlatla birlikte ailenin de eğitilmesi gerekmektedir. Ana babayı da tedavi altına alıp, motivasyonlarını çok yüksek tutmak gerekir. Tedavi evlat ve ailenin hayat kalitesini arttıracaktır.