Parmak emme belirli bir yaştan sonra normale dönüyorsa alışkanlık kazanmasına sebep olabilir. Alışkanlık anne karnında başlayan davranışlardır. Bebeklerin süt emmesi, baş parmağını ve ayak parmaklarını emmesi doğuştan sahip oldukları en güçlü reflekstir. Bazen erken memeden kesilme, biberon, yalancı meme kullanma sonucu emme güdüsünü yeterince tatmin olmamış olması ile ilgili olabilir Emme, bebek için haz veren bir eylem ve psikolojik bir doyum sağlar. Dolayısıyla zararlı bir davranış olarak görülmez. Üç yaşına kadar normal bir davranış olarak görülür.. Aileler genellikle açlık belirtisi olarak görür ama açlıkla alakalı değildir.
Parmak Emmenin Psikolojik Nedenleri
Çocuklar 4 yaşından sonra parmağını emmeye devam ediyorsa duygularını kontrol etmekte zorlanıyor olabilir. Ebeveyni tarafından onay görmemesi, ilgisiz hissetmesi, sevgisiz hissetmesi, kendini yalnız hissetmesi, güvende hissetmemesi,utanma, kardeş kıskaçlığı, ebeveyn ile iletişim bozuklukları yaşayan ve tartışmalarına şahit olan çocuklar da regresif davranışlar sergileyebilir. Bu da çocuklarda oral dönemde kalmak istemesine sebep olabiliyor.
Parmak emme davranışının 4 yaşından sonra sonlanmıyorsa psikolojik nedenlere bakılmalı. Ailenin sakin ve sabırlı olması çok önemli. Değişimin bir anda olmayacağını, yavaş yavaş ve kademeli bir şekilde olacağını bilmeli. Bu durumda ailenin ilk yapması gereken: şefkat verme , anlayışla karşılama, baskıcı olmama, çocukla konuşma ve davranışın altında yatan sebepleri aramaları. Bunun için küçük ödüllendirmeler (sticker) ve ağzı meşgul eden atıştırmalar verilebilir. Parmağın meşgul olması için alternatif faaliyetler yaratılabilir veya sözel ip uçlar da verilebilir (parmak emme-yapma-başparmak) .
Aile Ne Yapmalı ?
Aile kesinlikle çocuğu azarlamamalı, eleştirmemeli, eline vurmaktan ve parmağına acı bir şeyler sürmekten ve elini bağlamaya çalışmaktan kaçınmalı.
Dikkat edilmesi gerekenler: parmağa bant yapıştırılmamalı veya bez bağlanmamalı. Çocuk parmağını emmeye çalışırken yutmasına sebep olabilir.
Parmak Emmenin Zararları
Parmak emmenin zararlarına baktığımızda zamanla diş ve çene iskeletinde problemler ve parmakta zamanla deformasyonlar ve konuşma bozukluklarına (kekemelik) neden olabilir.
Parmak Emmenin Psikolojik Nedenleri
Çocuklar 4 yaşından sonra parmağını emmeye devam ediyorsa duygularını kontrol etmekte zorlanıyor olabilir. Ebeveyni tarafından onay görmemesi, ilgisiz hissetmesi, sevgisiz hissetmesi, kendini yalnız hissetmesi, güvende hissetmemesi,utanma, kardeş kıskaçlığı, ebeveyn ile iletişim bozuklukları yaşayan ve tartışmalarına şahit olan çocuklar da regresif davranışlar sergileyebilir. Bu da çocuklarda oral dönemde kalmak istemesine sebep olabiliyor.
Parmak emme davranışının 4 yaşından sonra sonlanmıyorsa psikolojik nedenlere bakılmalı. Ailenin sakin ve sabırlı olması çok önemli. Değişimin bir anda olmayacağını, yavaş yavaş ve kademeli bir şekilde olacağını bilmeli. Bu durumda ailenin ilk yapması gereken: şefkat verme , anlayışla karşılama, baskıcı olmama, çocukla konuşma ve davranışın altında yatan sebepleri aramaları. Bunun için küçük ödüllendirmeler (sticker) ve ağzı meşgul eden atıştırmalar verilebilir. Parmağın meşgul olması için alternatif faaliyetler yaratılabilir veya sözel ip uçlar da verilebilir (parmak emme-yapma-başparmak) .
Aile Ne Yapmalı ?
Aile kesinlikle çocuğu azarlamamalı, eleştirmemeli, eline vurmaktan ve parmağına acı bir şeyler sürmekten ve elini bağlamaya çalışmaktan kaçınmalı.
Dikkat edilmesi gerekenler: parmağa bant yapıştırılmamalı veya bez bağlanmamalı. Çocuk parmağını emmeye çalışırken yutmasına sebep olabilir.
Parmak Emmenin Zararları
Parmak emmenin zararlarına baktığımızda zamanla diş ve çene iskeletinde problemler ve parmakta zamanla deformasyonlar ve konuşma bozukluklarına (kekemelik) neden olabilir.